გრანდიოზული საახალწლო ფასდაკლება ჭეშმარიტად ჩეხურ "ხრუსტალზე"

ჯერ მეგონა წყალი რომ შეწყდა ეს იყო საშინელი მოვლენა, შემდგომ ჩემი დამქირავებლის მიერ ნათქვამი უნამუსო ტყუილი ჩავთვალე ყველაზე საშინელ მოვლენას, თუმცა ესეც გადაფარა უდენოდ გატარებულმა შობის ღამემ როდესაც მივხვდი რომ დეკორატიული სანთლები მხოლოდ სახელ "დეკორატიულს" ამართლებენ და არავითარ შემთხვევაში არ იმსახურებენ სანთლის წოდებას, მე კი ყინვაში ნახევრად შეუმწვარი გუდვილის კიევური კატლეტის ჭამა მომიწია უმწეობის ცრემლებთან და ჩაიდანში ჩარჩენილ მოთბო წყალთან ერთად. შემდგომ მეგობრებმა სამყაროს დასასრულისთვის მიძღვნილი წვეულების სურათები გამომიგზავნეს და ცოტათი შემრცხვა საკუთარი თავის, თუმცა ამ გაიძვერა კაცის საუბარის მოსმენამ რომელიც მეგობრებმა რამოდენიმეჯერ გამიზიარეს მივხვდი რომ ჩვენი წვეულება აბსოლუტურად რელევანტური იყო იმ სიტუაციებისთვის, რომელთაც ყოველდღიურად ვეჯახებით (დიახ, მე ვამბობ რომ ალკოჰოლი ხშირად ერთადერთი რეალური გამოსავალია უსიამოვნო სიტუაციებიდან).

ნაცები ქოცებს აბრალებენ, ქოცები ნაცებს, ლიბერალები ეკლესიას, ეკლესია ლიბერალებს, ყველა ერთმანეთს აწმინდავს მძღნერიან ხელებს (მეც მათ შორის) რადგან ყველა თანაბრადაა ჩაჯმული. შოუბიზნესად ქცეული პოლიტიკა ყოველდღე ახალ ტრიუკებს გვთავაზობს მასების გასართობად, (და თან წარმატებითაც) ყველა თანაბრად იყო აღშფოთებული და შეშფოთებული პრეზერვატივებისა თუ სხვა სექს-სათამაშოების საკითხებით. ეკლესია ფსონებს დეგენერატებზე დებს, ბნელი და ნამუსგარეცხილი ე.წ. "მამაოები" თითქოს ერთმანეთს ეჯიბრებიან აბსურდული, დამამცირებელი "ქადაგებებით". იქნებ იმედიც აქვთ თავისსავით ბნელ და ნამუსგარეცხილ ბრბროს შემოიკრებენ და ჯვაროსნულ ომებს გააჩაღებენ და ომებში მოგებულ ნადავლს კი ზედმეტი კითხვების გარეშე გადაინაწილებენ. აბასობაში ლიბერალები ინტერნეტს არიან შესეულნი.ან არასამთავრობოებში არიან მოკალათებულნი, არეულობით სარგებლობენ და გრანტებს მიირთმევენ ორივე ხელით (არა, რაპორტები შედგენა დამფინანსებელთათვის ალბათ უმაღლეს დონეზე ხდება, თუმცა  შედეგი რომ უშედეგობაა ესეც ხომ ფაქტია), ან ჯერ არ შეუყვიათ თავი არასამთავრობოებში გრანტის საჭმელად და გზებს და კავშირებს ეძებენ უფასო ფულის საშოვრად.

მე ჩემის მხრივ ვცდილობ რომ პოლიტკორექტულობა დავიცვა, თამაშის წესებში ჩავერთო, "ნიადაგები მოვსინჯო", "არც მწვადი დავწვა არ შამფური" "ბაზარი გავფილტრო", "კეისარს კეისრისა მივართვა" და სხვაგვარი უმსგავსობები ჩავიდინო, რას იზამ, თვითგადარჩენა ყველაზე ძლიერი ინსტინქტია მაგრამ გულის სიღრმეში იცით რისი ნახვა მინდა? დიდი ცეცხლის ნახვა მინდა. მინდა ვნახო როგორ დარბიან ცეცხლმოკიდებული ანაფორიანი კაცები, შარვალ-კოსტუმ-გაუთავებულსაროჩკიანი კაცები, ლიბერასტულ-იდეოლოგიურად სწორი კაცები (ან სექსიზმი რომ არ დამწამოთ ქალებიც თუ გნებავთ). მინდა ვუყურო და ვნახო ვინ გადაასწრებს, მინდა ფსონები დავდო რომელი მიასწრებს მტკვარან, არაგვთან თუ შავ ზღვასთან. მინდა ვუყურო და ფსონები დავდო მეგობრებთან ერთად, და მერე ერთად გულიანად ვიცინოთ არყის ჭიქებით ხელში და ერთად ვიცეკვოთ ამ დიდი ცეცხლის ირგვლივ უკუნითი უკუნისამდე.

ბედნიერ შობა - ახალ წელს გისურვებთ ყველას.

ჩემი იდეალისტური შეხედულებები განათლების რეფორმებთან დაკავშირებით

ბევრი რამ შეიცვალა ბოლო თვეში და უფრო მეტი ცვლილებებია მოსალოდნელი მომოვალში, მათ შორის განათლების სისტემაში. მრავალი ჭორები დადის ამის შესახებ. ზოგი ამბობს რომ მანდატურებს გააუქმებენ, ზოგი ფიქრობს რომ სკოლის დამამთავრებელ 8 გამოცდას მოხსნიან და მეც ოცნებებში წავედი, როგორი იქნებოდა იდეალური სკოლა ჩემთვის, ისეთი, რომელშიც გამეხარდებოდა ჩემი მომავალი შვილების მიყვანა და ალბათ მუშაობაც კი.

1)არ ვისურვებდი მანდატურების მოხსნას სკოლებიდან, რადგან მანდატურებს რეალურად დიდი წვლილი მიუძღვით იმაში, რომ მასწავლებლები გაკვეთილებს აღარ "ახალტურებენ" მითიური "ჩეპე" სიტუაციებით (რაც რეალურად იმაში გამოიხატებოდა რომ ვიღაცამ დაბადების დღის აღსანიშნავად ტორტი მოიტანა და ყველას ყავაზე ეპატიჟება). ასევე ძალიან შემცირდა მასწავლებლების მიერ მოსწავლეების ცემა (რაც იმაზე უფრო ხშირად ხდებოდა, ვიდრე ჩვენ წარმოგვედგინა, მათ შორის დაწყებით კლასებშიც), ასევე მოსწავლეების ჩხუბები, გარჩევები, დანის ტრიალი, მოწევა და სმა საკლასო ოთახებში (რაც ასევე ხშირად ხდებოდა). მაგრამ ამასთან ერთად ვისურვებდი რომ მინიმუმ 2 ფსიქოლოგის შტატი სავალდებულო იყო სკოლებისთვის და მანდატურის მიერ პრობლემური ბავშვის აღმოჩენის დროს ოქმების წერის მაგივრად სავალდებულო სეანსი დაენიშნოთ ფსიქოლოგთან.

2)არ ვისურვებდი სკოლის დამამთავრებელი 8 გამოცდის მოხსნას, რადგან ეს ერთადერთი ბერკეტია იმისთვის რომ ბავშვებმა ეროვნულ გამოცდებზე საჭირო 4 საგნის გარდა სხვა დანარჩენი საგნებიც ისწავლონ და აღარ არსებობდეს პირველი, მეორე და მესამე ხარისხის საგნები (ამაში ვიღაც შეიძლება არ დამეთანხმოს: რაში სჭირდება ფილოლოგს ქიმიაო, მაგრამ სანამ ეს "არასაჭირო" საგნები სავალდებულო საგნად ითვლება, მისი არალეგალურად "გადაგდება" სისულელედ მიმაჩნია). მაგრამ ეს გამოცდები არ უნდა ტარდებოდეს ისე, როგორც აქამდე და რეალურად უნდა ასახავდეს ბავშვის ცოდნას.

3)ვისურვებდი რომ ვაიპატრიოტი ისტორიისა და ქართული ენის პედაგოგები შეეშვებოდნენ ჩვენი შვილების "დაზომბებას" დიადი ქართული გენისა (თუ გენიისა) და მებრძოლი გმირი ერის შესახებ, და რეალურად ბავშვებს განათლებულ პიროვნებებად ჩამოყალიბებაში შეუწყობდნენ ხელს და არა "ეროვნული მედიდურობის" გაზრდაში, რომელსაც ასევე "პატრიოტული სული გაზრდასაც" უწოდებენ. ასევე ძალიან მკაცრად კონტროლდებოდეს ნებისმიერი რასისტული, სექსისტური და რელიგიური კომენტარები, რომელთაც გადამწყვეტი როლი უჭირავს ამ ე.წ. "სულის" ჩამოყალიბებაში.

4)და ბოლოს, არანაირი შეღავათები განათლების სისტემაში, გამოცდებში, საგნის სწავლებაში და ა.შ.  რადგან ნებისმიერი "შეღავათი" ნიშნავს გაუნათლებელ და უუნარო თაობას.

პ.ს. შემეძლო პედაგოგების ხელფასებზეც მესაუბრა, რაც არანაკლებად აქტუალურია, განსაკუთრებით იმ კომიკური 1000 ლარიანი ხელფასების შესახებ, რომელიც აბსოლუტურად გაუგებარი კრიტერიუმებით არჩეულ პედაგოგებს დაურიგდა (თუ დაურიგდა საერთოდ) და არანაირი საშუალება არ არსებობს იმის გადასამოწმებლად, თუ რამდენად დამსახურების მიხედვით დარიგდა ეს ხელფასები (რადგან გამოცდებში მიღებული ქულები გასაიდუმლოებულია). ასევე თუ გავითვალისწინებთ ქართულ ნათესაურ-მოყვრულ პატივისცემების სისტემებს, ეჭვი მაქვს ამ ხელფასების თაობაზე დიდი თავ-პირის მტვრევა და "ჩემი ბიცოლა შენს მამიდას სჯობია" დაიდებოდა კულისებს მიღმა. თუმცა ეს ყველაფერი ჩემსავით იდეალისტ ეკონომისტებს დავუტოვოთ.

ალდაგი ბისიაი ანუ ძარცვა ყველა კანონის დაცვით.

ვიცი რომ ჩემი ბლოგი მკითხველების დიდი რაოდენობით არ გამოირჩევა (ძირითადად იმიტომ, რომ არაფერს ვაკეთებ ამისთვის. არ ვარ გაწევრიანებული ე.წ. "ბლოგერებთა კლუბებში", არ ვაშეარებ ფორუმებზე, არ ვაქტიურობ სხვა ბლოგერების გვერდებზე და ა.შ რადგან ვთვლი რომ ეს სისულელეა, თუმცა ამაზე მერე.) ძირითადად 5 ჰა ჰა 10 მკითხველი თუ შემოიხედავს ხოლმე. დავიჯერო ამ მკითხველებიდან არავინ არ არის დაზღვეული ალდაგი ბისიაიში? და თუ კი მაშინ მეორე შეკითხვაც მიჩნდება: სადამდე შეიძლება მათი ბებიების მოსაქმებულით ვიკვებოთ? რადგან ვთვლი რომ ეს ერთერთი (და არა ერთადერთი) ფირმაა, რომელის ექსტრა დიდი პორციებით გვთავაზობს მათი პატივცემული ბებიების მოსაქმებულს და ჩვენც მორჩილად ვუღებთ პირს ყოველი შემდგომი კოვზის შემოწოდებისას.

მოკლედ დავწერ რაშია პრობლემა. დაზღვეული ვარ საქართველოს ტექნიკური უნივერსიტეტიდან კორპორატიული დაზღვევით. ყოველ დარიცხულ ხელფასზე გადასახადი მომენტალურად იჭრება, თუმცა სადაზღვევო სიტუაციის დადგომისას მაქსიმალურად ცდილობენ პასუხისმგებლობა თავიდან აიცილონ. ამისთვის ყავთ ოჯახის ექიმები,რომელებთანაც ჩაწერა 1 კვირით ადრე ხდება და რომელთა მოვალეობაა საჭირო გამოკვლევების რიცხვი მინიმუმამდე დაიყვანონ, მაქსიმალურად შეგზღუდონ პროვაიდერ კლინიკებში ვიზიტისგან და ნებისმიერი საშუალებით თავიდან აირიდონ მათი არაპროვაიდერებში გაგზავნა (ამაზე ადრეც ვწერდი http://hiimfine.blogspot.com/2012/04/how-things-are-done-in-georgia_15.html )

რა ხდება გადაუდებელი დახმარების საჭუროების შემთხვევაში? როდესაც დრო არ გაქვს ოჯახის ექიმთან ვიზიტს 1 კვირა ელოდო და შემდგომ გადამისამართებაზე ეხვეწო? ამაზე პასუხად ალდაგს თავის საიტზე უწერია, რომ :

სასწრაფო სამედიცინო დახმარება
მომსახურება ითვალისწინებს ნებისმიერი ლიცენზირებული კერძო (ფასიანი) სასწრაფო დახმარების ხარჯების ანაზღაურებას, რაც მოიცავს ბინაზე ყველანაირი გადაუდებელი დახმარების გაწევის და შესაბამისი პროფილის კლინიკაში ტრანსპორტირების ხარჯების ანაზღაურებას, მათ შორის რეგიონებიდან ტრანსპორტირებას.

ჩვენი სამედიცინო პროვაიდერის გამოძახების შემთხვევაში თქვენ არ გადაიხდით თანხას, საკმარისი იქნება მხოლოდ სადაზღვევო პოლისის წარდგენა. თუ თქვენ მიმართავთ სხვა სასწრაფო დახმარების სამსახურს, გადაიხდით  მომსახურების მთლიან საფასურს და სადაზღვევო ანაზღაურების მისაღებად მოგვმართავთ ჩვენ.

  ამის წაკითხვის შემდგომ, გადაუდებელი პრობლემის დადგომისას, მივაკითხე ერთ-ერთ არაპროვაიდერ კლინიკას, სადაც ჩავიტარე გამოკვლევები, ყველა საბუთი გავაფორმე და ალდაგს მივადექი ანაზღაურების მიზნით.

თურმე ნუ იტყვით და ეს კორპორატიულ კლიენტებს არ ეხებათ (ამის დაწერა რატომღაც "დაავიწყდათ" საიტზე), შესაბამისად პრეტენზიების განყოფილებაში, ვინმე ხეპრე ქალბატონმა თვითკმაყოფილი სახით მითხრა რომ "რადგანაც პროცედურა დარღვეულია და არაპროვაიდერ კლინიკაში ოჯახის ექიმის მიმართვის გარეშე მიბრძანდით, ალდაგი არ არის ვალდებული გამოკვლევების ხარჯები აგინაზღაუროთ"

თურმე ეს პუნქტი ჩემს ხელშეკრულებაშიც იდო. ჩემს კითხვაზე - რატომ არ მანახეს ეს ხელშეკრულება დაზღვევის აღებისას, ალდაგმა ხელები სასწრაფოდ ტექნიკური უნივერსიტეტის პროფკავშირებს გადააწმინდა. 

-კი მაგრამ მე ხომ თქვენი კლიენტი ვარ, ჩემს მიერ გადახდილი ფული ხომ თქვენთან მოდის და არა ტექნიკური უნივერსიტეტის პროფკავშირებში? აბა თქვენ ვალდებული არ ხართ ეს ინფორმაცია ან პირადად მომაწოდოთ, ან საიტზე მაინც დადოთ კოპრორატიული კლიენტების განყოფილებაში? თქვენი კლიენტების ჯანმრთელობაზე და ინფორმატიულობაზე ზრუნვა ხომ თქვენი საქმეა?

აი აქ წავაწყდი აბსოლუტურ კედელს, აბსოლუტურად არაადამიან, ცივსისხლიან პიროვნებას, რომელიც წინ მეჯდა, პირდაპირ ჩამყურებდა თვალებში და ფეხებზე ეკიდა ჩემი გასაჭირიც, ჩემი პრეტენზიაც და რობოტივით მიკითხავდა წესებს და კანონებს, რომლის მიხედვითაც ჩემი დამზღვეველი კომპანია არანაირ ვალდებულებას არ იღებს თავზე, გარდა ფულის დროული ჩამოჭრისა. ყველაზე მეტად საწყენი ის არის, რომ ამ კომპანიას, რომელსაც უზარმაზარი კლიენტურა ყავს, უარის თქმის ზრდილობიანი ფორმაც არ შეუმუშავებიათ ჯერ. არც ფიქრობენ, რომ პრეტენზიების მიმღები პიროვნება უნდა შედიოდეს კლიენტის მდგომარეობაში და მაქსიმალურად ცდილობდეს დახმარებას და კონფლიქტის მშვიდობიან მოგვარებას.

შეიძლება გასაღების სროლა და დედის გინება უკვე ზედმეტობა იყო ჩემის მხრიდან..მმმ...თუმცა არა, პირიქით, ეს ერთადერთი ადეკვატური პასუხი იყო სიტუაციაზე იმიტომ რომ:

I'm as MAD as HELL
and I'm NOT going to take this ANYMORE!"
THINGS have GOT to CHANGE my friends!!!!!! (c) Network

 

 

"მეგრელოფობია"

ამ პოსტის დაწერის იდეა გუშინ გამიჩნდა, როდესაც მეგობრებთან საუბრისას კიდევ ერთი დოზა "ეგ ბოროტი აფერისტები ეგენი, მაგენი ბავშვებს ყიდიდნენ თურქებზე, ისტორიაში დაფიქსირებული ფაქტია"  მივიღე. შემეძლო გამეტარებინა კიდეც მაგრამ ღმერთმანი, ეს არც პირველი და არც უკანასკნელი შემთხვევაა ჩემს ცხოვრებაში, როდესაც კუთხეს მილანძღავენ. მშობლებს, ნათესავებს, და-ძმებს მილანძღავს ხალხი, რომელთა უმეტესობის კავშირი სამეგრელოსა და მეგრელებთან რამოდენიმე ცუდი მეზობლით შემოიფარგლება.

მოკლედ როგორც ვთქვი ყოველთვის, ყველგან სადაც არ უნდა ვიყო, როგორ მაღალინტელექტუალურ საზოგადოებაშიც არ უნდა მოვხვდე, იმის გაგებაზე რომ მეგრელი ვარ ყოველთვის მესმის როგორც მინიმუმ ერთი "შუტნიკის" ფრაზა "არიქა ხალხო მეგრელი შემოგვპარვია" ან "ხო არ გვატყუებ რამეს" ან "არა საჭმელები კარგი გაქვთ და სხვა რავიცი". საკმაოდ ხშირად გამოჩნდება ხოლმე ვინმე "ზრდილობიანი" და "პირდაპირი" ადამიანი, რომელიც მოღუშული სახით მომახლის ხოლმე "ფუF, არ მევასებიან მეგრელები, გაფუჭებული ხალხია. მარა შენ არ გეტყობა იმდენად. თბილისელი ხარ ხო? მაშინ არ ყოფილხარ ნამდვილი მეგრელი. აი იქაურები საშინელი ხალხია, აფერისტები" ხშირად მინდა რომ "მაშ მე მტყუანს" მეთქი ვუპასუხო, თუმცა ხშირად არ არის ამის შესაძლებლობა და იძულებული ვარ ნაძალადევი ღიმილით ვუპასუხო და თემის შეცვლას შევეცადო.

მოკლედ ამაზე ვფიქრობდი გუშინ. საკმაოდ დიდი დრო მაქვს გატარებული სამეგრელოს სხვადასხვა სოფლებში და და დარწმუნებით ვამბობ რომ იქაური "აფერისტობის დონე" აბსოლუტურად არ იძლევა ასეთი მასობრივი ფსიქოზის საფუძველს. შესაბამისად უნდა იყოს რაღაც სხვა, რაც ადამიანებს კონკრეტულად მეგრელებში აღიზიანებთ და შემდგომ ნებისმიერი მათი "დანაშაული",  მათი ნებისმიერი ტყუილი (რისგანაც არავინ არ ვართ თავისუფალი, სამწუხაროდ) განსაკუთრებით დიდ რეზონანსს პოულობს. როგორ გგონიათ, რა უნდა იყოს ეს?

რა თქმა უნდა მეგრული ენა. ქართველების უდიდეს უმრავლესობას, ჩემთვის გაუგებარი მიზეზის გამო, ეზიზღება მეგრული ენა. როგორც წესი ამას ასე ხსნიან ხოლმე
-სადმე როცა შევიკრიბებით, თუკი ორი მეგრელი აღმოჩნდა, აუცილებლად დაიწყებენ მეგრულად ერთმანეთში ტიტყინს, მიუხედავად იმისა რომ მათი არავის არ ესმის. უზრდელები ესენი !
ოჰ გამარჯობა შენი. როცა საზოგადოებაში ორი რუსულენოვანი ადამიანი მოხვდება, აუცილებლად იწყებენ რუსულად ლაპარაკს. აჰ, ეს ნორმალურია ხომ? ამაზე კიდევ ერთი კონტრარგუმენტი აქვთ
-რუსული ყველამ იცის და მეგრული არავინ!
ოჰ, გამარჯობა შენი. და ეს ნორმალურია ხომ? რომ რუსული ყველამ იცის და ქართველური ენები მხოლოდ კუთხის წარმომადგენლებმა? და არც არავის არა აქვს სურვილი ამ ენის სწავლის. არავის რეალურად არ წამოუყენებია ინიციატივა (ან ჩემს ყურამდე არ მოსულა, რაც ნიშნავს რომ ინიციატივა არც ისე დიდი იყო, ან შეიძლება დიდიც იყო მაგრამ მოთხოვნის არქონის გამო ისევ უკვალოდ გაქრა), რომ ქართველური ენები სკოლაში ისწავლებოდეს (თუმცა ინგლისურს ლამის ბაგა-ბაღებიდან ითხოვენ). მეორეს მხრივ, დარწმუნებული ვარ, ასეთ ინიციატივაზეც  საზოგადოებიდან დიდი პროტესტი წამოვა:
-მეგრული ენა? რას ქვია მეგრული ენა. ბარემ დამოუკიდებლობა მოგვთხოვონ!

ამას რომ თავი დავანებოთ რა არის რეალური მიზეზი, რაც ზემოთმოცემულ შემთხვევაში აღიზიანებთ დანარჩენებს? რა? უცებ ასეთი ზრდილობიანი და კულტურულები გავხდით ყვლანი? მოულოდნელად ასეთი დახვეწილი სოციალური მანერები შევიძინეთ ყველამ? რა საიდანღაც ყველა ასეთი ტაქტიანები შევიკრიბეთ რომ სხვისი უტაქტობა ყურს გვჭრის?

არა!

რეალურად ყველას უბრალოდ ბანალური ცნობისმოყვარეობა ალაპარაკებს. ყველას უნდა გაიგოს სხვისი ნათქვამი, განსაკუთრებით ამ სხვას არანაირი სურვილი არ აქვთ, მისი ნათქვამი სხვებმა გაიგონ.  ზუსტად ეს მატებს ინტრიგას იმ რამოდენიმე მეგრულ ფრაზას და უარყოფითად განგვაწყობს ამ ხალხის მიმართ. იქნება ეს ფრაზები, ისეთი ფრაზებია, რომლის ხმამაღლა თქმაც ამ ადამიანებს რცხვენიათ და ჩვენთვისაც დიდად ინფორმატიული არ არის? მაგალითად
-ფუ, ისევ მენსტრუაცია მომივიდა, ყოველთვის ასე უდროო დროს იცის ხოლმე; საფენი არ გაქ?
ან
-ვაიმე, უახლოესი ტუალეტი სადარი მითხარი თორემ ჩავიჯვამ!!

რატომ გვინდა ვიცოდეთ ყველა ამ ფრაზის შესახებ?რაში გამოვიყენებთ?შვილიშვილებს მოვუყვებით? ბიძაშვილის ქორწილში სადღეგრძელოდ ვიტყვით თუ დამსაქმებელს ვეტყვით გასაუბრებაზე? წარმოგიდგენიათ სიტუაცია, როდესაც დამსაქმებელი გეუბნება
-იქნებ მომიყვეთ ქვენი ინტერპერსონალური უნარების შესახებ?
-დიახ, ჩემ მეგობარ მეგრელ გოგონას პირდაპირ შუა რუსთაველზე დაეწყო მენსტრუაცია და მე მას საფენი მივეცი!

გარდა ამისა რამდენჯერ ყოფილა შემთხვევა, როდესაც საზ. ტრანსპორტში ვართ და ორი, ჩვენთან არანაირ კავშირში მყოფი მეგრელი, რაღაცას თავისთვის საუბრობენ. ხოლო ჩემი თანამგზავრი მეკითხება:
 -აუ, რას ამბობენ?გესმის?მითარგმნე რა.
ასეთ სიტუაციებში სამწუხარია რომ "რა შენი ტრაკის საქმეა" საქართველოში უკადრის პასუხად ითვლება.

თუ შეიძლება, ჩემო კარგებო, ბანალურ ცნობისმოყვარეობას ნუ მისცემთ შანსს, ერთ-ერთი ყველაზე გამორჩეული ქართული კუთხე შეგაზიზღოთ. მეგრული სოფლები საოცრად ლამაზი სოფლებია, საოცრად მოვლილი და დასახლებული საოცრად მშრომელი ხალხით, რომლებიც არასოდეს ლანძღავენ სხვა კუთხის წარმომადგენლებს, არც დამოუკიდებლობის მოთხოვნას აპირებენ,არც "ცისფერსისხლიანებად"  თვლიან თავებს და მათი ძირითადი პრობლემები შემოიფარგლება იმითი, იქნება თუ არა წელს ნიგოზი, რა წერია ეფუთში სიმინდის მოსავალზე და ვისგან არის ფეხმძიმედ მზევინარის გოგო.

"ასპირანტურადამთავრებული" ხალხის შესახებ.

        საქართველოში ნელ-ნელა მიხვდნენ რომ ინტერნეტის გამოყენება საქმის წარმატებისთვის აუცილებელია. ზოგიერთ ფირმას საიტებიც კი აქვს. ზოგიერთ ფირმას "დაჟე" კარგი საიტები აქვს. ზოგიერთ ფირმას, იმდენად კარგი საიტები აქვთ რომ თანამშრომლების სურათები მოკლე ბიოგრაფიებიც კი უწერიათ. გასაოცარია პირდაპირ. ეს ყველაფერი გასაგებია, უბრალოდ ერთ მარტივ რაღაცას ვერ ვიგებ (უფრო სწორად ჩემებურად ვიგებ და ვერ ვხვდები მისი დადებითი მხარე კონკრეტულად რაში მდგომარეობს). ამ "ძალიან კარგ" საიტებზე, სადაც თანამშრომლებიც მოკლე ბიოგრაფიები წერია, სიამაყით არის ხოლმე გამოცხადებული, რომ ამა თუ იმ თანამშრომელმა, ამა და ამ წლებში, "დაამთავრა ასპირანტურა". ხოდა ვერ ვხვდები რა არის ამაში საამაყო. როგორც მე მესმის, ეს იგივეა, რაც ფრაზა:
 "დამატებით 4 წელი უნივერსიტეტში ილაყუნა მაგრამ სულ ტყუილად,  დისერტაციის დაცვა მაინც ვერ მოახერხა". ხოდა მეტი ლუზერობის მაგალითი რა გინდა? შენი ცხოვრების 4 წელი ქარს გაატანო, ყველანაირი შედეგის გარეშე და მერე ამით იამაყო? დამალე მაინც, შეგრცხვეს ცოტა :P

გადაცემა "ეტალონი" და ევროპაბეთი (ანუ სად ერეკლეო....)

"ყველაზე ეროვნული მედია პროექტი "ეტალონი" ყოველ კვირა დღეს შეგიძლიათ იხილით `ტელეიმედის~ ეთერში. ინტელექტუალურ-შემეცნებითი გადაცემა "ეტალონის" მიზანია, ხელი შეუწყოს ცოდნის პოპულარიზაციას, გამოავლინოს და წაახალისოს ყველაზე ნიჭიერი მოსწავლე-ახალგაზრდები. "-ოჰ რა ლამაზად ჟღერს, მეტსაც გეტყვით: "ეტალონი" სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქის ილია მეორეს ლოცვა-კურთხევით მიმდინარეობს. "ეტალონი" ქართული პროექტია _ იდეა, თამაშის მიმდინარეობა და წესები მთლიანად ქართულ მხარეს ეკუთვნის."  რა თქმა უნდა ეს ყველაფერი აბსურდია და კვლავაც ურეიტინგო და უნიჭოდ დადგმული შოუს ლამაზად შეფუთვის მცდელობაა. საქართველოში ყველაზე კარგად ეროვნულობა, ქართველობა და რელიგია რომ იყიდება, ეს დიდი ხანია დადგინდა. თუნდაც მას შემდეგ, რაც ფესტივალი "არტგენი" ქართული კულტურის ჰიტად და წლის მთავარ კომერციულ მოვლენად იქცა. 

გუშინ შემთხვევით ტელევიზორის წინ აღმოვჩნდი. ტელევიზორს ფრიად იშვიათად ვუყურებ, შესაბამისად  სამაუწყებლო სისულელეების მოსმენას გადაჩვეული ვარ და ყოველი ახალი სისულელის მოსმენა ძალიან მჭრის ყურს. გუშინ სწორედ გადაცემას "ეტალონს" ვადევნებდი თვალყურს, სადაც ამ ფრიადმნიშვნელოვანი  ტიტულის მისაღებად ერთმანეთს საქართველოს სხვადასხვა რაიონიდან ჩამოსული პედაგოგები ეჯიბრებოდნენ. როდესაც საქმე სპონსორების და სტრატეგიული პარტნიორების ჩამოთვლაზე მიდგა, მაშინ კი დავაღე პირი. იქნებ ამიხსნათ, სად, რომელ ქვეყანაში შეიძლება  საგანმანათლებლო-შემეცნებითი პროგრამის სტრატეგიული პარტნიორი ევროპაბეთის ტიპის დაწესებულება იყოს? ნუთუ არავის მიაჩნია ეს ამორალურად? ნუთუ ისე მიეჩვია ჩვენი ყური მასმედიით გადმოცემულ სისულელეებს რომ მსგავსი ტიპის უსირცხვილობაზე რეაქცია აღარ გვაქვს? ეს ხომ იგივეა რომ მოსწავლეთა კონფერენციების სპონსორობა ფილიპ მორისს ვანდოთ? შეიძლება ვინმემ თქვას, სიგარეტს და პოკერის "ფიშკებს" ხომ არ ათამაშებენ და რა აზრი აქვს, ვინ იქნება სპონსორი, მთავარია ბევრი სპონსორები იყვნენ, ეს ხომ განათლების წახალისებას ემსახურებაო? ასეთ კატეგორიის ადამიანებთან კამათში შესვლას ისევ კედელზე ცერცვის შეყრას ვამჯობინებდი, ვფიქრობ უფრო გასართობი საქმიანობა უნდა იყოს და ნერვებიც ნაკლებად მოგეშლება.

პ.ს. გადაცემაში ასევე მოწვეული იყო ევროპაბეთის მარკეტინგის მენეჯერი, რამაც, მე ვთვლი უნამუსობის ყველა რეკორდი დაამსხვრია. აქვე მოკლედ დავწერ რამდენიმე ფრაზას,  რომელიც ბატონმა მარკეტინგის მენეჯერმა წარმოთქვა (ხოლო ფრჩხილებში მივამატებ, თუ როგორ გავიგე ეს მე)

"-რომ არა ეს პროექტი არც გვეცოდინებოდა ამდენი ნიჭიერი ახალგაზრდას შესახებ" ( რომლებიც, იმედი გვაქვს, ჩვენს მუდმივ და საპატიო კლიენტებად ჩამოყალიბდებიან. დღედაღამე სწორედ ამ მიზნის მისაღწევად ვმუშაობთ და ალბათ გასაგებია დღეს ჩემი აქ ყოფნის მიზეზიც.)
"ეტალონი არის...ემმმ...პროპაგანდა...ემმ...ასევთქვათ პროპაგანდას ეწევა საქათველოში ინტელექტის და დიდი მადლობა უნდა გადავუხადოთ მას" (ინდე, წამომცდა კინაღამ. როგორ ძალიან გვჭირდება და როგორი მომგებიანია ჩვენთვის ინტელექტუალური ადამიანები, ეგ ხომ საიდუმლოს არ წარმოადგენს და აბა რისი პროპაგანდაც გვინდოდა გასაგებია უკვე)

პ.პ.ს. თუ არ გჯერა ჩემი, აგე ლინკი, მამა!

http://www.myvideo.ge/?act=dvr&chan=imedi&seekTime=29-07-2012%2010:06

ფასადური დასაქმება

ხშირად მესმის ხოლმე წუწუნი, სადაც სიტყვათაშეთანხმება "ფასადური სახელმწიფო" დომინირებს და არ მესმის ამ წუწუნის მიზეზი. წესით ძალიან კმაყოფილები უნდა ვიყოთ ამით, რადგან ქართველები უკვე ძალიან დიდი ხანია დაკავებული ვართ ფასადური ცხოვრებით. ფასადური სამსახურები, ფასადური ოჯახები,ფასადური რელიგია - მოოქროვილი ეკლესიებით, ფასადური მეგობრები. რაღა გასაკვირია რომ ამგვარმა ხალხმა საკუთარი შესაძლებლობების მაქსიმუმი ასეთი ფასადური სახელმწიფოს შექმნით გამოავლინა.წესით ამ ქვეყანაში თავს ისე უნდა ვგრძნობდეთ, როგორც თევზი წყალში მაგრამ არა, რომელიღაც ფასადით ყოველთვის უკმაყოფილო ვართ, ყოველთვის ძველის ფასადის დანგრევას და სანაცვლოდ ახალი, მოდერნიზებული და თანამედროვე ფასადის აშენებას მოვითხოვთ.ევროსტანდარტებთან შესაბამისობაში მყოფი ფასადის. ამ ყველაფერზე ბევრჯერ დაწერილა, ერთ მოვლენას მინდა კიდევ შევეხო. ეს არის ფასადური დასაქმებები და ფასადური გასაუბრებები ამა თუ იმ ფასადური ვაკანსიის დასაკავებლად და როგორ ხდება ეს.

ალბათ ძალიან ბევრი სტატია ქვეყნდება იმის შესახებ, თუ როგორ "მივაღწიოთ წარმატებას" , როგორ "გავყიდოთ საკუთარი თავი მომგებიანად",  როგორ "წარმოვაჩინოთ ჩვენი ნაკლოვანებები ჩვენს უპირატესობად" და სხვანი. ასევე არსებობს უამრავი ტუტორიალები, როგორ უნდა მოვიქცეთ გასაუბრებაზე, როგორ უნდა ვუპასუხოთ ეიჩარის კითხვებზე, როგორ უნდა ვიჯდეთ, როგორ უნდა გვეჭიროს თავი, როგორ უნდა ჩამოვართვათ ხელი და ტენის რა რაოდენობა უნდა იყოს ხელზე ამ დროს (რისი დაცვაც ყოველთვის ძალიან მიჭირს) და ამ ყველაფერმა გავლენა მოახდინა ქართველ დამქირავებლებზეც. მიუხედავად იმისა, რომ ქართული ვაკანსიების 80% ფასადურია ანუ რეალურად არაფერი კეთდება და მხოლოდ საქმნიანი ადამიანის ვიზუალურ ილუზიას ვიქმნით, გასაუბრებზე ეიჩარებს უკვე საკმაოდ მკაცრად ჩამოყალიბებული სტანდარტი აქვთ იმ ადამიანის პიროვნულ თუ ვიზუალურ სახესთან დაკავშირებით(აქ სავარაუდო წონასა და კბილების სტომატოლოგიურ მდგომარეობასაც ვგულისხმობ), რომლების მიმართაც, მაღალპროცენტული ალბათობით, დადებითად განეწყობიან და სამსახურს შესთავაზებენ .

დღეს ვაკანსიის დასაკავებლად ადამიანის ცოდნა და გამოცდილება არაფერს ნიშნავს. მთავარია რამდენად მარკეტინგულად შეფუთავ საკუთარ თავს, რამდენად მოსწრებულია შენი სიტყვა პასუხი და ფართოა შენი ღიმილი, რამდენად გეხერხება დროული ხუმრობების ჩაგდება საუბრისას და რამდენად ინტენსიურად უქნევ თავს დამსაქმებელს სიტყვით გამოსვლის დროს. მოკლედ რომ ვთქვათ, ეს რაღაც შუალედურია პოლიტიკასა და სხეულით ვაჭრობას შორის.

ყველაზე მთავარი პრობლემა კი ის არის, რომ არ მესმის, რატოა ეს ჩემთვის ასეთი მიუღებელი, როდესაც მოსახლეობის უმეტესობისთვის ეს ნორმალურ მოვლენად ითვლება. ვიცი, ის ადამიანები, რომლებიც ამ მოვლენას ნორმალურად აღიქვამენ, შემომედავებიან: -ეგ ეგრე უნდა იყოს! აბა სხვანაირად როგორო? აბა როგორ გაიგოს დამქირავებელმა რომ რეალურად საჭირო კანდიდატი ხარო? მარტივი ფსიქოლოგია და ალენ კარიო!! აგერ კიდევ რამოდენიმე ჭკვიანური ხერხები და რჩევებიო!! რამოდენიმე ჭკვიანურ სიტყვასაც გავურევ საუბარში, რომ დარწმუნდე რომ ფრიად ინტელექტუალურ ადამიანს ესაუბრები, რომელმაც იცის ოცდამეერთე საუკუნის დაწერილი თუ დაუწერელი კანონებიო!!! შენ სამსახურის შოვნა არ გდომიაო!! არ გკიდია რას იტყვი, მთავარია სამუშაო იშოვნოო!! აი მაგალითად ჩემმა ბიძაშვილმაო..... მეო, თავის დროზეო.....და ა.შ.

მე ძალიან კონკრეტული და მკაცრი დეფინიცია მაქვს აფერისტობის. არაპირდაპირი აფერისტობაც აფერისტობაა, კითხვებზე გვერდის შემოვლა და პასუხის უკუღმა დატრიალებაც აფერისტობაა, საკუთარი თავის და გამოცდილების ლამაზად შეფუთვაც აფერისტობაა, ზოგადად ზედმეტ ლაყბობას აფერისტობის და თავის მოქონვის მეტი არანაირი დანიშნულება არ გააჩნია. ასევე მკაცრი დამოკიდებულება მაქვს აფერისტობასთანაც. როდესაც დამქირავებელი ჩემგან აფირისტობას მოითხოვს, ბუნებრივი სურვილი მიჩნდება მისი შემოთავაზება, თავის ანაზღაურებიანად ერთ კარგ ადგილას გავუკეთო, შემდეგ მისი კაკლის უზარმაზარი საოფისე მაგიდა, თავის ტყავის სავარძლებიანად ჯერ თავზე გადავამტვრიო და შემდგომ ეს ნამსხვრევები ნაწილ-ნაწილ გადავაყლაპო და თან თავზე დავძახოდე "-აბა ფართოდ გააღე პირი, ეს დედიკოსთვის!! ეს მამიკოსთვის!! ეს მალხაზი ბიძიასთვის!!აბა ეხლა კარგად მოაპრიალე თორემ მახინჯი ცოლი გეყოლება!!"

მოკლედ ხვალ გასაუბრებაზე მივდივარ და იმედია რომ ყველაფერი წარმატებულად ჩაივლის :ნიჩურიტი, ნიჩურიტი:

კერძო სკოლა "ლოგოსი"

ჩემს ბლოგზე საკმაოდ ხშირად ვწერდი ერთი კონკრეტული კერძო სკოლის და მისი შიდა სამზარეულოს შესახებ, თუმცა რადგან ამ სკოლის თანამშრომელი ვიყავი, ვერიდებოდი სკოლის დასახელებას მაგრამ რადგანაც დღეიდან ამ სკოლის თანამშრომელი აღარ ვარ, არანაირ მორალურ კანონს აღარ დავარღვევ (უპირველეს ყოვლისა საკუთარი თავისთვის) თუკი ამ სკოლას ღიად დავასახელებ.

ძალიან გაბრაზებული ვწერ ამ პოსტს თუმცა  შევეცდები რომ მაქსიმალურად ობიექტური ვიყო და ჩემი ბოლო პოსტი სამსახურიდან განთავისუფლებული, გაბრაზებული ქალის ვირტუალურ ბოღმის ნთხევას არ დაემსგავსოს.

მოკლედ მოვყვები გუშინდელ და დღევანდელ ამბებს. მოკლედ, როგორ "პროგრესული სკოლის" იმიჯს შეეფერება, სკოლაში დაინერგა პრაქტიკა, რომლის დროსაც, წლის ბოლოს, დირექტორი ინდივიდუალურ შეხვედრებს ატარებს თითოეულ მასწავლებელთან რომ შეაჯამონ გასული წელი.

წელს გადავწყვიტე ყველაფერი, რასაც ვფიქრობდი, გულახდილად გამეზიარებინა დირექტორისთვის და მოკლე შინაარსი გადამეცა იმ პოსტებისა, რომლებსაც, განაწყენებული, ამ ბლოგზე ვწერდი (მაპატიეთ ჩემი გულუბრყვილობა, თუკი მეგონა, რომ გულახდილობა, დღესდღეობით, სადმე კიდევ ფასდებოდა).  ჩემი  მოთხოვნა იყო დირექციის მეტი ჩართულობა სასწავლო პროცესში (რომელზეც, რა თქმა უნდა ხელები ისევ მე გადმომაწმინდეს, როგორც ეს საქართველოში მიღებულია) ,ასევე მომავალი მე-12 კლასებისთვის კიდევ 1 საათის დამატება, რადგან უზარმაზარი "მინიმალური კომპეტენციის"  მასალის ათვისება კვირაში 2 გაკვეთილის პირობებში რეალურად შეუძლებელია და ამ ორი წლის განმავლობაში იძულებული ვიყავი კვირაში საშუალოდ 3 არაანაზღაურებადი გაკვეთილი მაინც ჩამეტარებინა მოსწავლეებისთვის ამ მასალის გადასაცემად (თანაც ვფიქრობდი, რომ ამით დირექციას პატივს ვცემდი და ადრე თუ გვიან დამიფასდებოდა. კვლავ მომიტევეთ ჩემი გულუბრყვილობა).

დღეს ხელმეორედ დამიბარეს ოღონდ როგორ: დამირეკეს რომ სკოლაში 1 საათში გამოვცხადებულიყავი დირექტორთან შეხვედრაზე. ჩემი სახლიდან სკოლამდე საშუალოდ 45 წუთის გზაა. მეც ყველაფერი დავყარე, რასაც ვაკეთებდი და უკანმოუხედავად გავვარდი სამსახურისკენ, სადაც ჩემი დირექტორისგან ფრიად გენიალური პასუხი მივიღე "-შენს მოთხოვნაზე დავფიქრდით, სხვადასხვა პედაგოგებსა და პროფესორებსაც გავესაუბრეთ, რომლებმაც დაგვიდასტურეს რომ ამ მასალის ათვისება 1 წელიწადში, კვირაში 2 გაკვეთილის პირობებში აბსოლუტურად შესაძლებელია, ამიტომ სამწუხაროდ მომავალ წელს შენთან მუშაობას აღარ გავაგრძელებთ".

სამსახურის დაკარგვას არ ვნანობ. მე ახალგაზრდა, ენერგიული და რაც დღესდღეობით ყველაზე მთავარია - სერტიფიცირებული მასწავლებელი ვარ და სხვა სკოლაში ჩემთვის სამუშაოს დაწყება არანაირ პრობლემას არ წარმოადგენს.გაბრაზებული ვარ საკუთარ რადგან ჩემს ინტუიციას არ ვენდე და სამი-ოთხი თვის წინ თავად არ დავწერე განცხადება წასვლაზე, რომ მივეცი საშუალება ვინმე კეთილ ადამიანს, აბუჩად ავეგდე და ასე დავემცირებინე. გაბრაზებული ვარ რადგან საბოლოოდ ასეთი გულუბრყვილო აღმოვჩნდი და ამდენი სისულელე ჩავიდინე (რაც ჩემს წინა პოსტებშია აღწერილი).

დარწმუნებული ვარ რომ სადღაც არის სამსახური, სპეციალურად ჩემთვის გამზადებული, სადაც პატიოსანი და წესიერი ადამიანები მუშაობენ, სადაც შრომას გიფასებენ, სადაც ხშირად გიღიმიან და სამსახურში მისვლა გსიამოვნებს.

სასიამოვნო სამუშაო გარემოს გისურვებთ ყველას!

"სტომატოლოგია" ქართულად

დიახაც "სტომატოლოგია". ბრჭყალებში იმიტომ ჩავსვი რომ მინდა ხაზი გავუსვა-არ არსებობს ქართული სტომატოლოგია. არ ვიცი, რა მიწისქვეშა დინებებმა შეუწყო ხელი მაგრამ ქართულ "სტომატოლოგიაში", ისე როგორც არსად,თბილი თავშესაფარი ჰპოვეს ყოველგვარი ჯურის შარლატანებმა, ნამუსგარეცხილმა თაღლითებმა და თვითმარქვია გამომძალველებმა. თუმცა რა არცოდნა უნდა ამას, ყველა ადამიანს 32 კბილი აქვს, ცხოვრების სხვადასხვა ეტაპებზე თითო-თითოდ ეს 32-ვე კბილი ფუჭდება და აუტანელი ტკივილით გასაჩუქრებს, ხოლო ამ "სტომატოლოგებად" წოდებულ თაღლითებზე უკეთ ვინ იცის, რომ ადამიანი, სწორედ ამ ტკივილის დროს  ყველაზე  დაუცველი და უსუსური არსებაა, ამიტომაც ამ დროს მათ ჯიბეებში ჩაძრომა საოცრად მარტივია (და ლეგალური, რაც მთავარია).

ქალაქში მომრავლებული "თაკო-დენტი", "კოტე-დენტი" და "მიშიკო-დენტების" ფონზე, ერთი შეხედვით საკმაოდ რთულია კლინიკის არჩევა, თუმცა ეს მხოლოდ ერთი შეხედვით. ძირითადად კლინიკები იყოფა ორი ტიპის კლინიკებად. იაფიანი და ძვირიანი. დავახასიათოთ თითოეული ცალ-ცალკე.

იაფიანი კლინიკები-ძირითადად ქალაქის გარეუბნებში მდებარეობენ, სადაც, გულახდილად რომ ვთქვათ, სისუფთავეს და სტერილურობას ნაკლებ პატივს სცემენ, რამეთუ ჭეშმარიტად გეუბნებით მე თქვენ, ჩემივე თვალით მაქვს ნანახი, ერთ-ერთ ასეთ კლინიკაში როგორ დაუცვივდა ქალბატონს ახლადგასტერილებული იარაღები, რომლებიც სასწრაფოდ აკრიფა, აქეთ-იქით მიმოიხედა, ხალათის კუთხეზე ნაჩქარევად შეიწმინდა და უკანვე ჩააწყო. არც-ერთ მის პაციენტს ეს არ დაუნახავს, მხოლოდ მე დავინახე, როდესაც ჩემი მეუღლე სტომატოგოგის სავარძელზე ნებიერად იყო გაწოლილი და განაბული იყო ბედნიერებით, რასაც - "ნაკლები მიჯდება, რა იაფად აკეთებენ და თან არაუშავს ისე"-ჰქვია. ამიტომ ყოველთვის მოიძებნება ადამიანი რომელიც იტყვის რომ "არა იურა კარგად აკეთებს,თან 30 ლარად თითო კბილს, სულ მაგასთან დავდივარ"-მაგრამ მე რატომღაც ვერ ვრისკავ ასეთ რამეში.

ძვირიანი კლინიკები-მათ სხვა კატეგორიის: "მე ჩემი ჯანმრთელობა ძვირად მიღირს" ტიპის კლიენტურა ყავთ და უკეთებენ კიდეც ძვირად და თან როგორ ძვირად. შეგშურდება კიდეც, ისე უნამუსოდ ჩაგხედავენ თვალებში მანამ, სანამ ბოლომდე გაგყვლიფავდნენ. თან აქაც არაჩვეულებრივი ტექნიკა აქვთ. არასოდეს გეუბნებიან რა ჯდება კბილი. როდესაც მიდიხარ ერთი კონკრეტული მიზნით- მითხარით რა დამიჯდება ეს კბილი რომ ასეთ დონემდე მოვიყვანო? პასუხი იქნება: -აა, ეს სამ ფესვიანი კბილია, თითო ფესვის დაბჟენა X ლარი ანუ სულ 3*X, კიდევ სურათის გადაღება იქნება საჭირო, პანორამული სურათი Y ლარი +კონკრეტული ერთ კბილზე Z-ლარი, გვირგვინის ამოყვანა და ამოშენება X' ლარი, პლუს ჯერ კბილების გაწმენდა იქნება საჭირო Y' ლარი, თან როგორც ეტყობა გვერდით კბილზეც იქნება გადასული. ეს გვერდითა კბილიც უნდა გაკეთდეს ისე აზრი არ ექნება, ესეც ორ არხიანი კბილია, ანუ ამას დავამატოთ....................................და ა.შ. საბოლოოდ არც მეტი-არც ნაკლები თითო კბილში იხდი დაახლოებით 200 ლარს(სულ მინიმუმ) და ღმერთმა არ ქნას ბევრი კბილი გქონდეს გასაკეთებელი. მაშინ სტომატოლოგები თავიანთ კოლეგებსაც ჩართავენ ყვლეფის წმინდა პროცესში, ცალკე ორთოდონტებსა ცალკე ქირურგებს  და დაიწყება ათვლა თავიდან-თითო ფირფითა X" ლარი პლუს 4 კბილის ამოღება, იქ ნაკერებიც იქნება საჭირო Y" ლარი, გადაკვრა, შეგვიძლია შემოგთავაზოთ სხვადასხვა მასალით, შესაბამისაც ხარისხიც სხვადასხვაა..................................................და ა.შ.

ყველაზე მთავარი იცით რა არის? სულ ერთია რას გადაიხდი თითო კბილში, 30 ლარს თუ 230, ჭეშმარიტად გეუბნებით მე თქვენ, მაქსიმუმ 2 წელიწადში ეს კბილი ისევ გასაკეთებელი იქნება. იაფიანში წახვალთ და გვერდზე გადადებთ სხვადასხვა ვენერიული დაავადებებით დასნებოვნების შიშს თუ ძვირიანში, ამ გაუმაძღარი თაღლითების ზოოპარკში? არჩევანი არც ისე ფართოა.

შეხვედრები, თათბირები, "სტაF მითინგები" და სხვანი ანუ მენეჯმენტი ქართულად.

სანამ წერას დავიწყებდი დავგუგლე და ბევრ საინტერესო სტატიას გადავაწყდი, თუ როგორ უნდა კეთდებოდეს ეს, მაგალითად:

“7 Ways to an Effective Team Meeting”

ან: “How to Run an Effective Staff Meeting"

ან:   “Effective Meetings Produce Results – 12 Tips for Meeting Management”

გადავხედე ამ სტატიებს და შემშურდა იმ ადამიანების, რომლებიც ესწრებიან ისეთი პიროვნებების მოწყობილ "სტაF მითინგებს", რომლებსაც  წაკითხული აქვთ მსგავსი სტატიები. შემშურდა იმიტომაც, რომ მათი შრომა ყოველთვის უფრო ეფექტური იქნება,ვიდრე ჩემი.მათი სამუშაო მოტივაცია ყოველთვის უფრო მაღალი იქნება, ვიდრე ჩემი. მათი განწყობა საქმის მიმართ, გაცილებით უფრო  დადებითი იქნება, ვიდრე ჩემი, მიუხედავად იმისა, როგორც არ უნდა ვაიძულო საკუთარი თავი, რადგან ქართული ე.წ. "სტაF მიტინგების" მერე ყველაზე თვითმოტივირებულ და ამბიციურ " workaholic"-საც კი გაუჭირდება საკუთარი თავის ხელში აყვანა და სამუშაოს გაგრძელება. 

არ ვიცი ეს ყველგან ასე ხდება, თუ მხოლოდ იქ სადაც მე ვმუშაობ, თუ მხოლოდ სახელმწიფო დაწესებულებებში, მაგრამ ეს "თათბირები" სხვა არაფერია, თუ არა თანამშრომლებიც დამცირების, დაშინების და მიწასთან გასწორების არც თუ უშედეგო მცდელობები. ეს შეხვედრები საათზე ცოტა მეტ ხანს გრძელდება და მთელი ამ დროის განმავლობაში მიდის "არავინ კონკრეტულისკენ" მიმართული ლანძღვა, აბუჩად აგდება, ჭკუის სწავლება, სამსახურის დაკარგვით დამუქრება. დროდადრო აღნიშნავენ კიდევაც რომ "რათქმაუნდა ეს ყველას არ ეხება, მაგრამ" და ისევ ლანძღვა დამცირება დაშინების კორიანტელი მოდის, შენ კი, მთელი ამ საათნახევრის განმავლობაში, მუშტებშეკრული ზიხარ და ცდილობ საკუთარი თავი დაარწმუნო, რომ სწორედ შენ ხარ ის პიროვნება ვისაც ეს ყველაფერი არ ეხება მაგრამ ყოველ ახალ ბრალდებაზე პარალელებს ავლებ საკუთარ თავთან, საკუთარ სამუშაოსთან და გული გისკდება. თან ვერც ვერაფერს ამბობ, არც თავის გამართლების საშუალება გაქვს, რადგან მენეჯერი სასწრაფოდ გიპასუხებს რომ "შენ არაფერ შუაში ხარ და ეს კონკრეტულად არავის ეხება, ჩვენ ძალიან შორს ვართ იმისგან, რომ კონკრეტულ პიროვნებას თანამშრომლების თანდასწრებით შეურაცხყოფა მივაყენოთ, მაგრამ........".  ერთადერთი რაც შეგიძლია ეს არის, კბილი კბილს მაგრად დააჭირო ამ ერთი სათის განმავლობაში რომ რამე უკადრებელი არ აკადრო ვინმეს (ან თუ შუბლის ძარღვი გაქვს გაწყვეტილი გაკრეჭილმა თავი აქნიო უფროსის ამ ლანძღვაზე და ხანდახან "ასპროცენტიანი ბრძანდებით, მე მაგალითად ყოოველთვის........"-სტილის წინადადებებით წაეშველო და დარწმუნებული იყო რომ ეს უშედეგოდ არ ჩაივლის")

ასეთი ტიპის ფსიქოლოგიური ზეწოლის შემდეგ ყველაზე მონდომებული და დაინტერესებული ადამიანიც ვერ შეასრულებს სამუშაოს ეფექტურად და ეს გვეტყობა კიდეც ყველაფერში.

მოსწავლეთა საატესტაციო გამოცდები ანუ How things are done in Georgia

      დასასრულს მიუახლოვდა მოსწავლეთა საატესტაციო გამოცდები. უკვე მეორე წელია რაც მსგავსი გამოცდები ტარდება. მოსწავლეები 8 საგანში აბარებენ კომპიუტერიზებულ გამოცდებს. იდეაში ეს ყველაფერი კარგი წამოწყებაა, მიზანმიმართულია სკოლებში სწავლის ხარისხი გაუმჯობესებისკენ, ასევე ამ გამოცდების გამო ყველა საგანი თანაბარ პირობებში დგება, აღარ არის "ფავორიტი საგნები", ის 4 საგანი, რომელიც მისაღებზე ბარდებოდა. საჭიროა ყველა საგნის სწავლა სკოლის დასამთავრებლად.

შარშან ვაპირებდი მსგავსი პოსტის დაწერას მაგრამ რადგანაც პირველი მცდელობა იყო მსგავსი ტიპის გამოცდის ჩატარებისა, კრიტიკისგან თავი შევიკავე, მაგრამ როდესაც მეორე წელსაც ზუსტად იგივე პრობლემები გაჩნდა, რაც პირველ წელს, ბუნებრივია გამიჩნდა კითხვა: რას აკეთებდა გამოცდების ეროვნული ცენტრი მთელი წლის განმავლობაში? საკმაოდ დიდი დროა იმისთვის რომ არსებული პრობლემების გაანალიზება და გამოსწორება მოახერხო. რაში მდგომარეობს ეს პრობლემები:

1) გამოცდა ფასდება 10 ბალიანი სისტემით, მაგრამ მინიმალური ქულა, რაც გამოცდების შედეგად იწერება წარმოადგენს 5 ბალს. მაშასადამე საბოლოო ჯამში გამოდის რომ გამოცდა 6 ბალიანი სისტემით ფასდება, სადაც 5 ქულა 0  ქულის ექვივალენტურია. შესაბამისად გამოდის რომ:
6 ქულა=1 ქულა
7 ქულა=2 ქულა
8 ქულა=3 ქულა
9 ქულა=4 ქულა
10 ქულა=5 ქულა

ჩემთვის გაუგებარია, რატომ არ იწყება შეფასებების წერა ჩვეულებრივ 1 ქულიდან? ერთადერთი ლოგიკური პასუხი, რასაც მე ვპოულობ, არის  მიღებული შეფასებების გაბერვა, რაც ეწინააღმდეგება ჩემს პედაგოგიურ პრინციპებს და არა მარტო ჩემსას. ეს სიტუაცია აბსოლუტურად ეწინააღმდეგება შეფასების ვალიდურობის პრინციპებს და მთლიანად ანგრევს განათლების სიტემის მიერ განხორციელებულ რეფორმებს.

2)კითხვები მეორდება. ეს არ ვიცი ვისი პრობლემაა, პროგრამის დამწერის, თუ კითხვების შემდგენის (დავიჯერო "მინიმალური კომპეტენციის მასალებიდან" ვერ მოხერხდა იმდენი კითხვების დაწერა რომ არც ერთი კითხვა არ განმეორებულიყო?) მაგრამ არის სიტუაციები როცა  მოსწავლეს ერთ საგანში გამოცდის ჩაბარების დროს ერთდაიგივე კითხვა რამოდენიმეჯერ ამოსდის. ეს კიდევ დიდ პრობლემას არ წარმოადგენს, ყველაზე მთავარი პრობლემა იმაში მდგომარეობს რომ ეს კითხვები თითქმის მუდმივად წრეზე ტრიალებს. მოსწავლეებს, რომლებიც შედიან დილის 9-საათზე, გამოცდიდან გამოაქვთ კითხვები,რომლებიც თავისუფლად იდება სხვადასხვა სოციალურ ვებ-გვერდებზე და შესაბამისად მოსწავლეებს, რომლებიც გამოცდაზე შედიან საღამოს 5 საათზე, თითქმის ყველა კითხვა აქვთ, რაც გამოცდაში მოვა. შესაბამისად ირღვევა მოსწავლეთა თანაბარ პირობებში ყოფნის პრინციპი, რაც ასევე განათლების რეფორმის ფუნდამენტურ პრინციპს წარმოადგენს.  ასევე გამოცდის წარმატებით ჩაბარების გარანტიას წარმოადგენს არა კარგი სწავლა მთელი წლის განმავლობაში, არამედ უნარი, რამოდენიმე წუთში დაიზეპირო სწორი პასუხების მაქსიმალურად დიდი რაოდენობა.

3)მე ქიმიის პედაგოგი ვარ, შესაბამისად აქ ჩემს საგანზეც ვისაუბრებ. ჩემთვის გაუგებარია, რა პრინციპით არის შედგენილი "მინიმალური კომპეტენციის მასალა", რადგან აქ არაფერია მინიმალური. გამოსაშვები გამოცდების მასალებსა და მისაღები გამოცდების მასალებს შორის უმნიშვნელო სხვაობაა ანუ მოსწავლე, რომელიც აბარებს მაგ: იურიდიულზე, და მოსწავლე, რომელიც აბარებს სამედიცინოზე, დაახლოებით ერთდაიგივე რაოდენობის მასალას გადის. არა, რა თქმა უნდა, რაც მეტს ისწავლიან, მით უკეთესი მაგრამ მაინც ხომ უნდა იყოს სხვაობა? ეს კიდევ არაფერი. გამოსაშვებ გამოცდაში ამ "მინიმალური კომპეტენციის მასალიდან" მაქსიმუმ ნახევარი თუ იქნება შეტანილი, ესეც არა. ძირითადად არის რამოდენიმე "ფავორიტი" თემა, საიდანაც ისმება უამრავი კითხვები და ამ რამოდენიმე თემის სწავლის შედეგად საკმაოდ წარმატებულად აბარებ გამოცდას (თან თუ გავითვალისწინებთ რომ კითხვების 70% მეორდება).

არ ვიცი რა დავამატო, ფაქტია რომ პროგრამა დასახვეწია, მასალა დასაზუსტებელია, კითხვების რაოდენობა გასაზრდელია, ქულების წერის პრინციპი შესაცვლელია, დარწმუნებული ვარ რომ ამ პრობლემების აღმოფხვრას 1 წელიწადზე ნაკლები სჭირდება და იმედი მაქვს ეს მოხერხდება კიდევაც, რადგან არ მინდა მომავალ წელსაც მსგავსი პრობლემების წინაშე დავდგე. არ მინდა ჩემმა მოსწავლეებმა  მარტივი, შემოვლითი გზების ძიება ისწავლონ და მინდა ჰქონდეთ განცდა რომ მათი წარმატება მხოლოდ მათი წარმატება იქნება, და არა გამოცდების ეროვნული ცენტრის წარუმატებლობა.

ჰომოფობიის საწინააღმდეგო აქციის, მმკ-სა და "თავ-პირს დაგამტვრევ ბიჭო"-ს თავგადასავალი.

მოკლედ დღეს დიდი შეხლა-შემოხლა იყო.  "ჭეშმარიტმა ქართველებმა" ქრისტეს სახელით გვერდები დაუბეგვეს "არაჭეშმარიტ ქართველებს", თუმცა დარწმუნებული ვარ ეს მხოლოდ ქრისტესმიმართ სიყვარულით გააკეთეს, რათა ეხსნათ ისინი ე.წ. "სოდომ-გომორის" ცოდვის სიმძიმისგან და დაემტკიცებინათ რომ მხოლოდ ჰეტერო-სიყვარული შეიქმნს შენს მუშტს ძნელად მოსაგერიებლად და მხოლოდ მართლმადიდებელი მღვდელი შეძლებს გაქციოს მოძალადე ცხოველად. ცხოველად, რომელსაც როდესაც არც სხვისი შესმენა შეუძლია, არც საკუთარი შეხედულების დამკიცება და როდესაც კაცთმოყვარე სიტყვების მარაგი ამოეწურება მზად არის კაცთმოყვარე მუშტი გითავაზოს.

მოკლედ დიდხანს ვფიქრობდი. ამ ქრისტიანი-ძველბიჭების კასტის მოტივები ჩემთვის გასაგებია. ისინი იმდენად გაუნათლებლები არიან, გულწრფელად სჯერათ რომ ჰომოსექსუალობა აირწვეთოვანი გზით გადამდები დაავადებაა და დაცემინებით ვრცელდება. ასევე სჯერათ რომ ბავშვებმა შეიძლება ლამაზი, ფერადი დროშის, ტელეგადაცემებისა და პროპაგანდის გამო უეცრად ორიენტაცია შეიცვალონ და დაპირისპირებულ ბანაკში გადაბარგდნენ და ეშინიათ, რომ ორიენტაცია შეცვლილი ხალხი მათაც დაერევა. ფარული ხერხებით ჰომოსექსუალობის სენს შეჰყრის და მერე მშვიდობით ნანატრო უკრაინელო ნაშებო. მე მაინტერესებდა მღვდლების პოზიცია.

მღვდლებს რისი ეშინიათ? მათ ხომ ოქროსგუმბათიანი ეკლესიები, ხატიდან გადმოდენილი მირონი და ფეხისმბანელი ცოლები უმაგრებენ ზურგს?

რამოდენიმე დღევანდელი ვიდეოს ყურების შემდგომ მივხვდი რისი ეშინიათ მათ.

მათ კონკურენციის ეშინიათ.  ქუჩაში მიმავალ მშვიდობიან აქციაში, სატელევიზიო გადაცემაში ისინი კონკურენტებს ხედავენ. ისინი ხედავენ "მოქადაგე" ადამიანებს ეს ე.წ. "მოქადაგე ადამიანები" მათ ბანაკში არ არიან. ეკლესიას მუდმივად ეშინოდა, რომ გამოჩნდებოდა ვინმე მქადაგებელი, რომელიც მას "სამწყსოს" (მორჩილთა ბანდას, რომელიც მზადაა ხარკი იხადოს) წაართმევდა და ისინი ულუკმაპუროდ დარჩებოდნენ.მართლაცდა მათი შემოსავალი ხომ მუდმივად მრევლისგან მოდის, ისინი ხომ არ შრომობენ ლუკმაპურის საშოვნელად. ისინი ქადაგებენ, რათა სხვებისგან აიღონ სარჩო-საბადებელი. 

"გათიშე და იბატონე"  საუკეთესო სტრატეგიაა თბილი ადგილის შესანარჩუნებლად. ქართული განათლების სისტემის გადამკიდე, სამღვდელოება ადვილად პოულობს გაუნათლებელ ველურ ადამიანებს, რომლებსაც მარტივად ურეცხავს ტვინს და საკუთარი მტრების "სხვა მქადაგებლების წინაღმდეგ" უშვებს საბრძოლველად.

რა გინდა რომ თქვა, კარგი სტრატეგიაა. ჯერ-ჯერობით ამართლებს. დარწმუნებული ვარ მომავალში რამე სხვა, უფრო ეფექტურ ხერხებს შეიმუშავებენ, სტრატეგიას დახვეწავენ, რადგან მათ კარგი თავის გადარჩენის უნარი აქვთ, კარგი იმპროვიზაციის უნარი, ამიტომაც არსებობენ უცვლელად აგერ უკვე 21 საუკუნეზე მეტია.

კერძო სკოლები და მზადება მოსწავლეთა საატესტატო გამოცდებისთვის.

1 კვირაში მოსწავლეთა საატესტატო გამოცდები იწყება. ეს ერთ-ერთი ყველაზე საპასუხისმგებლო მომენტია სკოლებისა და განსაკუთრებით კი კერძო სკოლებისათვის, რადგან სასწავლო პროცესის დაწყებისას ისინი საკმაოდ  გულუხვად არიგებენ პირობებს რომ "მათი ყველა მოსწავლე ჩააბარებს, საუკეთესო ქულებს აიღებს და საუკეთესო უნივერსიტეტში მოხვდება" . სწორედ ეს გამოცდები განსაზღვრავს კერძო სკოლების რეიტინგს შემდგომ სასწავლო წელს, კარგი რეიტინგი კი ბარაქიანი შემოსავალის გარანტიაა.

ერთია დაპირებები დაარიგო, მეორე კი ეს დაპირებები შეასრულო. როგორც წესი, კერძო სკოლები უარს არც-ერთ გადახდისუნარიან მსურველს ეუბნებიან, რაც პრობლემების გამომწვევი ფაქტორი ხდება, რადგან ამ სკოლებში მოსახვედრად მოსწავლის ცოდნის დონეს შედარებით ნაკლები ყურადღება ენიჭება (მთავარი მაინც გადახდისუნარიანი მშობელია). აქ კიდევ სხვა პირობების დარიგება ხდება, "ჩვენი სუპერპედაგოგთა ჯგუფი უპრობლემოდ მოახერხებს 1 წელიწადში, მოსწავლეების თავში, მაქსიმალური ეფექტურობით გადააწყოს ის ცოდნა, რაც საჭიროა გამოცდების ჩასაბარებლად".

ამ პირობის აღსასრულებლად სკოლის დირექცია უკვე "სუპერპედაგოგთა"  ჯგუფს ატარებს წნეხის ქვეშ.  რადგან კერძო სკოლებში ხელფასები შედარებით დიდია, ვიდრე საჯარო სკოლებში, კერძო სკოლის დირექტორები თავს უფლებას აძლევენ თვითნებურად მოუმატონ სამუშაო დღეები და საათები პედაგოგებს (რათქმაუნდა ანაზღაურების გაზრდის გარეშე), დაავალდებულონ ისინი ჩაატარონ ინდივიდუალური გაკვეთილები და იმუშაონ ოფიციალური დასვენების დღეებშიც კი.

ძალიან დიდი შესავალი კი გამომივიდა, ამიტომ უბრალოდ დღევანდელ ისტორიას მოვყვები. მეც ასეთ, დიდ ამბიციების მქონე სკოლაში ვმუშაობ. გამოცდების მოახლოებასთან დაკავშირებით, დირექციამ გადაწყვიტა დღევანდელი დღეც (9 მაისი) სამუშაო დღე ყოფილიყო მეთორმეტე კლასელთათვის. დირექტორმა პედაგოგები 9 საათზე დაგვიბარა. რადგან მე ამ დღეს მეთორმეტესთან ოფიციალური გაკვეთილები არ მქონდა, დირექტორის თანაშემწეს ვთხოვე ამ დღის ცხრილი გადმოეგზავნა რომ მცოდნოდა, რომელ საათზე მეწყება გაკვეთილები და რამდენ გაკვეთილს ვატარებ. ცხრილი ჩემთვის არ გადმოუციათ, მაგრამ 11 საათზე დამიბარეს. მეც, საშუალო არითმეტიკულად, 10 საათზე გამოვცხადდი და ჰოი საოცრებავ! სკოლის კარი დაკეტილი დამხვდა, ხოლო სკოლის მიდამოებში 5 პედაგოგი და 15-ამდე მოსწავლე ზანტად ჩასჩერებოდნენ მიწას. აღმოჩნდა რომ ამ დიდად სადღესასწაულო დღეს, დირექციის წარმომადგენლები არ გამოცხადნენ სკოლაში და სულ დაავიწყდათ რომ ღამით სკოლის კარები იკეტება, ხოლო გასაღები პედაგოგებს არ გააჩნიათ. პედაგოგები ტელეფონებს ეცნენ ამბის გასარკევად, საბოლოოდ ერთ "ბუფეტშიცას" დაუკავშირდნენ, რომელიც დილაადრიანად ლოგინიდან წამოაგდეს და მუხიანიდან ქალაქიც ცენტრამდე გამოიყვანეს გასაღების მოსატანად.

გაკვეთილები საათნახევრის შემდგომ დაიწყო, უფრო სწორად, რაც შეიძლება დაარქვა პროცესს, როდესაც ორსაათიანი ლოდინით გადაღლილი მოსწავლეები, თვალდახელშუა, მერხებზე იძინებენ და საყვედურსაც ვერ ეუბები ამის გამო.

გაკვეთილებზე მოსწავლეთა მობილიზაციაც ფრიად ემპირიულად მოხდა. რადგან ამ დღეს მხოლოდ საბუნებისმეტყველო საგნების გაკვეთილები იყო დანიშნული, ხოლო წინასწარი ცხრილი შედგენილი არ იყო, პედაგოგები სულ დერეფნებიდან იტაცებდნენ და "აგროვებდნენ" რაც შეიძლება მეტ მოსწავლეებს რომ გაკვეთილები სწრაფად ჩაეტარებინათ და გასცლოდნენ ამ "ცოდვის ბუდეს".

ოქსფორდ მედიქალ ჯორჯია

"სწრაფვა წინსვლისკენ, სიახლის ძიება, ჯანმრთელობის გაუმჯობესებისა და პაციენტის ბედნიერი თვალების ხილვა"-ასე იწყება ოქსფორდ მედიქალ ჯორჯიას საიტზე კლინიკის მისიის და თვალთახედვის გაცნობა მომხმარებელთათვის.
საიტმა და რეკლამამ ფრიად მომხიბლა და გადავწყვიტე ამ კლინიკის გინეკოლოგთან მივსულიყავი.

სიტუაცია ფრიად სასიამოვნოა, ექიმი ყურადღებიანი, კლინიკა სუფთა, ფასები ნორმალური, ანუ პირველმა შეხვედრამ ძალიან კარგად ჩაიარა. კლინიკით აღფრთოვანებული დავბრუნდი სახლში. პრობლემები იქ დაიწყო, როდესაც უკვე ექიმმა სამკურნალო პრეპარატები გამომიწერა.

ალბათ პრობლემები არც იქნებოდა მაგრამ ეგეთი სულელური თვისება მაქვს, წამლის მიღების წინ ყოველთვის ვკითხულობ წამლის ინსტრუქციებს: ჩვენებას, დოზირებას და ა.შ. ხოდა ერთ-ერთი წამლის ინსტრუქციაში ამოვიკითხე რომ იმ ჩვენებაზე, რაც მე მქონდა, რეკომენდირებულია კაფსულის ერჯერადი მიღება. მანდამაინც წამლის რეკომენდაციებს არ დავუჯერე, ჩავთვალე რომ ამ არაჩვეულებრივი კლინიკის ექიმი ზედმეტს არაფერს გამომიწერდა. ერთ შეფუთვაში 2 კაფსულა იდო. როდესაც კაფსულები ამოვიღე ზედ დიდი წითელი ასოებით ამოვიკითხე რომ მეორე კაფსულის მიღება ზუსტად 1 კვირაში შეიძლება და არა ადრე. კვლავ ჩავხედე ექიმის გამოწერილ რეცეპტს და ვნახე რომ კვირაში სამი კაფსულა მაქვს გამოწერილი.

მეორე პრობლემას კი ის წარმოადგენდა რომ აფთიაქში ერთ-ერთი წამალი, რომლის 5 ერთეული მქონდა დანიშნული, არ მომყიდეს. აფთიაქარებმა ეჭვის თვალით შემათვალიერეს ჯერ მე, შემდგომ ჩემი რეცეპტი და ზრდილობიანად მთხოვეს რომ ჩემს ექიმთან გადამემოწმებინა ამ წამლის რაოდენობა, რადგან ესეც ერთჯერადი მოხმარების იყო და საკმაოდ ძლიერი ფორმულა ჰქონდა.

მოკლედ ვურეკავ ჩემს გინეკოლოგს და ვეკითხები როგორ მოვიქცე. როდესაც პირველ წამალზე ვუთხარი, აშკარად ნერვოზულ ქალბატონად ჩამთვალა და აგდებულად მიპასუხა რომ წამალი ზუსტად სქემის მიხედვით არის გამოწერილი:
- მაგ წამალს სქემა არ მოყოლია თუ ვერ იპოვნეთ? მე ზუსტად გინეკოლოგიური მიზნებისთვის განკუთვნილი სქემის მიხედვით გამოგიწერეთ!-იმდენად თავდაჯერებული ადამიანის ტონით მითხრა, უეცრად შევცბი და შემრცხვა რომ სქემა ვერ ვიპოვე და თემა მაშინვე მეორე წამალზე გადავიტანე, რომელიც უბრალოდ აფთიაქში არ მომცეს.

-ვახ, ეს როდის მერე დაიწყეს აფთიაქებში რომ წამალს არ ყიდიან?თუ ასეთი კომპეტენტური ხალხი უზით მაშინ მათ კითხეთ და ნებისმიერი სხვა წამალი მოგცენ, მე უბრალოდ ეს დაგინიშნეთ და ასე ჩავთვალე მიზანშეწონილად, რამდენი ადამიანიც არის იმდენი აზრია, შეგიძლიათ სხვა მიიღოთ, რისი შიშიც არ გექნებათ!-ცინიკურად მიპასუხა ქალბატონმა. აღარ ვიცოდი რა მეპასუხა და სასწრაფოდ დავკიდე ყურმილი.

ხოდა ახლა, წამლის ყუთიც გადავქექე, დავგუგლე კიდევაც და ვერანაირი სქემაც ვერ ვიპოვე ამ წამლის გინეკოლოგიური გამოყენების შესახებ, საერთოდაც, წამალი მხოლოდ გინეკოლოგიური გამოყენებისაა და ზედ მითითებული ყველა ჩვენება გინეკოლოგიურ ჩვენებებს ეხება.

წინა პოსტშიც დავწერე, რა თანხა გადავიხადე ამ წამლებში, რომლიც ნახევარზე მეტი სავარაუდოდ სულაც არ მჭირდება. ახლა თავიდან უნდა გადავეშვა ნორმალური ექიმის ძიების ბადეში და გამოვკითხო ყველა დეიდაშვილის ცოლის გარე ბიძაშვილი, შემთხვევით ხომ არ ყავთ ვინმე მამიდაშვილის მაზლის და, რომელიც კმაყოფილია თავისი გინეკოლოგით და შეუძლია რეკომენდაცია გაუწიოს ჩემთან, ანუ ექიმის ძებნის old school მაგრამ გამოცდილი, საბჭოთა ქალების მიერ აპრობირებული და დამოწმებული ხერხებით უნდა წავიდე.

ისე გამიგია ჟორდანიაში კარგი, ძველი სკოლა იყოო გინეკოლოგებისო.

ხვალ ალბათ მივაკითხავ ოქსფორდ მედიქალს და მთავარ ექიმთან აუდიენციას მოვითხოვ. beware!!

მედიცინა, მედიკამენტები და ჯანმრთელობის დაზღვევა ანუ How things are done in Georgia

არ მიყვარს აბსტრაქტული, მაღალ-იდეოლოგიური მორალით გაჯერებული პოსტები, ამიტომ პირდაპირ საკუთარი ისტორიებით დავიწყებ.

როგორ კი მშობლების ოჯახს გამოვეყავი, ალდაგის დაზღვევა ავიღე და პირველი 1 წელი სულ ტყუილად ვიხდიდი გადასახადს, არაფერი დამჭირვებია. მეორე წელს უკვე მომიწია დაზღვევის გამოყენება, მაგრამ აღმოჩნდა ეს არც ისე მარტივია როგორც სადაზღვევო ბუკლეტები გვატყობინებენ. როდესაც ჯანმრთელობის პრობლემები გაქვს, ჯერ უკავშირდები სადაზღვევოს ცხელ ხაზს, რომელსაც ევალება ჩაგწეროს პირად ექიმთან. ჯანმრთელობაზე ზრუნვა საქართველოში როგორც წესი მაშინ ხდება როდესაც რამე ძალიან გაწუხებს და ექიმის დახმარება გადაუდებელია. აქ იწყება პირველი პრობლემები. ცხელი ხაზი ცდილობს მაქსიმალურად გადაგიწიოს ექიმთან ვიზიტის ვადა და "ადგილების უქონლობის" გამო ექიმთან 1 კვირის შემდეგ გწერს. თავიდან ამ ფაქტს ეგუები და ექიმთან 1 კვირის შემდგომ მიდიხარ და ხვდები რომ თავდაპირველი ინფორმაცია "დროის უქონლობაზე" საერთოდ არ შეეფერება სინამდვილეს და ოჯახის ექიმებს დრო თავზესაყრელად აქვთ (განსაკუთრებით დღის მეორე ნახევარში), ამიტომ შემდეგ ჯერზე უკვე გაბრაზებული რეკავ სადაზღვევოში და სკანდალით ან დასაზღვევო კომპანიის შეცვლით იმუქრები. ამ შემთხვევაში ოჯახის ექიმთან მეორე დღესვე გწერენ.

ოჯახის ექიმს არაფერი კონკრეტული არ ევალება, უბრალოდ გადაგამისამართებს სხვა ექიმთან და აქ იწყება ბიუროკრატიის მთელი ჯაჭვი:
1)ჯერ გჭირდება ამ სხვა ექიმთან გადამისამართების დოკუმენტები. დაზღვევა გინაზღაურებს მხოლოდ კონსულტაციის თანხას.
2)შემდგომ ექიმი კონსულტაციის შედეგად გაძლევს დოკუმენტებს, თუ რა გამოკვლევა გჭირდება და ამ დოკუმენტებით ბრუნდები ოჯახის ექიმთან.
3)ოჯახის ექიმი გაძლევს დოკუმენტებს რომ ეს გამოკვლევა მართლაც საჭიროა. ამ დოკუმენტებით ბრუნდები გადამისამართებულ ექიმთან.
4)ექიმი გაძლევს დოკუმენტებს რომ ეს გამოკვლევა ჩაგიტარდა, გიწერს მედიკამენტებს და ბრუნდები ოჯახის ექიმთან.
5)ოჯახის ექიმი გიწერს რომ ეს მედიკამენტები მართლაც გჭირდება და გაძლევს დოკუმენტებს აფთიაქში წარსადგენად.
6)ამ ყველა დოკუმენტით მიდიხარ აფთიაქში წამლებზე ფასდაკლების მისაღებად.

ასეთ ტიპის ბიუროკრატიას მოსდევს უამრავი პრობლემები:
1)ამ დოკუმენტებით სირბილი პროვაიდერი კლინიკიდან ცენტრალურ სადაზღვევო კლინიკაში, საკმაოდ დიდ დროს მოითხოვს და ამ საუკუნის შესაბამისი დროის უქონლობის გამო იძულებული ხარ დათანხმდე სადაზღვევოს კლინიკაში მყოფი ექიმის მომსახურებაზე. დრო ამ შემთხვევაშიც დიდი მიდის რადგან გადამისამართებულ ექიმთან ჩაწერილი არ ხარ, ამიტომ გიწევს ჩაწერილი პაციენტების რიგში დგომა. შემდგომ უკან ოჯახის ექიმთან დოკუმენტების სატარებლად კვლავ არ ხარ ჩაწერილი და კვლავ ჩაწერილი პაციენტების რიგში დგახარ.

2)თავად სადაზღვევო კლინიკაში მოქმედი ექიმები მსუბუქად რომ ვთვათ არაკომპეტენტურები არიან და თან ცდილობენ მაქსიმალურად მცირე რაოდენობის გამოკვლევები ჩაგიტარონ. თუ თავად არ ხარ გათვიცნობიერებული სამედიცინო სფეროში და არ იცი რა გამოკვლევებია საჭირო, ადვილად მოგატყუებენ და რამოდენიმე მსუბუქი ანალიზის შედეგად პოზიტიური ცნობებით გამოგიშვებენ.

3)რაც არ უნდა მსუბუქი დიაგნოზი დაგისვან, ექიმი საჭირო მედიკამენტების სიაში აუცილებლად წერს მინიმუმ ერთ პრეპარატს, რომელზეც დაზღვევა არ მოქმედებს და ეს სწორედ ის პრეპარატებია, რომლის თითო აბის/კაფსულის ფასი 15-დან 30-ლარამდე მერყეობს.

თუმცა სარეკლამო ბუკლეტებში მარტივ გამოსავალზეც არის საუბარი. შეგიძლია, ნებისმიერი, სადაზღვევო კომპანიის არაპროვაიდერი კლინიკა აირჩიო, მათთან გაიარო გამოკვლევების კურსი და შემდგომ დოკუმენტების მთელი დასტით სადაზღვევო კლინიკაში მიხვიდე, სადაც ეს კვლევები და დანიშნული მედიკამენტების ფასები აგინაზღაურდება. გადმოცემით ვიცი რომ აქაც არ არის საქმე მარტივად და უფრო ზუსტად ამის შესახებ მომავალში ვისაუბრებ.

ახლა სხვა პრობლემა ჩნდება - მოძებნო, თუნდაც არაპროვაიდერი კლინიკა, რომელსაც შენს ჯანმრთელობას ანდობ. ძებნა, ჩემს შემთხვევაში, იწყება ინტერნეტით, თუმცა, როგორც აღმოჩნდა, ნორმალური საიტი (და ნორმალურში იგულისხმება მონაცემები ექიმებზე, გამოკვლევების ფასები და ა.შ) სულ რამოდენიმე კლინიკას აქვს. ასეთ კლინიკებში გამოკვლევების ფასი ჯერ ხომ ასტრონომიულია, შემდგომ პრეპარატების დანიშვნა უცნაურად ხდება. ნებისმიერ, ყველაზე მსუბუქ დიაგნოზზეც კი ინიშნება წამლები, რომელთა ფასი 50-იდან 100 ლარამდე მერყეობს და ყველაზე ცუდი ის არის, რომ არ იცი, ამ წამლების თანხები აგინაზღაურდება თუ არა სადაზღვევოდან. მეორე პასუხგაუცემელი კითხვა რაც გიჩნდება-საჭიროა კი ეს მედიკამენტები რეალურად? სწორად არის თუ არა გამოწერილი?

გუშინ წინ ვიყავი საკმაოდ კარგად რეკლამირებულ კლინიკაში, 4 წამალში 180 ლარი გადავიხადე, დანარჩენების ფასები გავარკვიე და და მათი ყიდვა მომავლისთვის გადავდე. ნაყიდი პრეპარატები სახლში მოვიტანე და დავიწყე ინსტრუქციები კითხვა. შემდგომ გადავხედე დანიშნულებას და ვნახე რომ დანიშნულებაში მოცემული წამლის დოზები 2-4-ჯერ აჭარბებს ინსტრუქციაში რეკომენდირებულ წამლის დოზებს. აქ კი უკვე გამცრა ტანში თან არ წარმომიდგენია რა უნდა გავაკეთო. კი, ჩემს ექიმს დავუკავშირდები, მაგრამ რამდენად ეფექტური იქნება მისი კომპეტენციის ეჭვქვეშ დაყენება? თან ტელეფონით? არ ვიცი.

ჯანმრთელობა ყველაზე მთავარია, შენ იყო კარგად და ფულს ჩივი?-მეკითხება დედაჩემი და ჩემი პასუხია - კი, ვჩივი. ვასაჩივრებ მედიკამენტების ფასებს, ეჭვქვეშ ვაყენებ ნებისმიერი ქართველი ექიმის კომპეტენციას, ვჩივი იმ ხალხის მაგივრადაც, რომლებიც მიზერული ხელფასით ცხოვრობენ და ექიმების უნამუსო ყვლეფის მსხვერპლნი არიან და ვასაჩივრებ საზოგადოებას, რომელიც ხმას არ იღებს ამ ყველაფრის შესახებ.

Turning a blind eye

კიდევ ერთხელ მინდა მაღალი ამბიციების მქონე სკოლებზე ვისაუბრო. კარგად რეკლამირებულ სკოლებზე, მარკეტინგულად გამართლებული ბუკლეტების მქონე სკოლებზე, სკოლებზე, რომლებზეც საშუალო სტატისტიკურ მშობლებს არ მიუწვდებათ ხელი მაგრამ მთელი ცხოვრება საკუთარ თავს დაადანაშაულებენ რომ ბავშვებს "ასეთ მაღალპროფესიონალურ" სკოლებში "ასეთ მაღალმორალურ პედაგოგებთან, ასეთი ბრწყინვალე განათლება" ვერ მისცეს.

ოჰ, როგორი ამბიციურები არიან ეს სკოლები. სპეციალური "პედაგოგთა ვორკშოპები" აქვთ, თანამედროვე სტილის თამაშებს აწყობენ "როგორი გვინდა რომ ჩვენი სკოლა იყოს". პედაგოგები ჯგუფებად იყოფიან და ფურცლებზე წერენ როგორი უნდა იყოს სკოლა.

"მოსწავლეებს უნდა მივცეთ ჰოლისტური განათლება"
"სკოლა უბრალოდ სასწავლო დაწესებულება კი არ უნდა იყოს, არამედ ადგილი, სადაც ბავშვებს სწორ პიროვნებებად აღვზრდით" ,
"ჩვენ არა მხოლოდ უნდა მოვამზადოთ მოსწავლეები გამოცდებისთვის, არამედ მივცეთ ცოდნა, რასაც ყოველდღიურ ცხოვრებაში გამოიყენებენ"
"პედკოლექტივი უნდა იყოს როგორც ერთი მთლიანი ორგანიზმი, რომელიც ერთ მიზანს ემსახურება, არ უნდა იყვნენ ე.წ. ცუდი და კარგი პოლიციელები, თუ რაიმე არასწორი ხდება, ყველა პედაგოგმა უნდა მისცეს მოსწავლეს შენიშვნა"
"ბავშვებს უნდა მივცეთ 21 საუკუნისთვის საჭირო უნარჩვევები"

ეს მოკლე ჩამონათვალია იმ პედაგოგიურად გამართლებული იდეების, რაც ამ ვორკშოპებზე შეიძლება მოისმინო. დიახ, ვორკშოპებზე და მხოლოდ ვორკშოპებზე (ან შეიძლება მასწავლებლის დირექციასთან პირისპირ საუბარში). ყოველდღიური რეალობა კი სულ სხვანაირია. ეს არის ნიღაბი, რომელსაც პედაგოგები 2 კვირაში ერთხელ, რამოდენიმე საათით მოირგებენ ხოლმე. არა მარტო პედაგოგები. ყველა დასაქმებული პიროვნება ირგებს ამ ნიღაბს, მორალურად სწორი პიროვნების ნიღაბს. რა ხდება სინამდვილეში ასეთ სკოლებში?

არაფერი განსხვავებული სხვა სკოლებისგან. სწავლების მეთოდები ისევ ისეთია როგორც სხვა ყველა სკოლებში ბოლო ათწლეულების განმავლობაში. პედაგოგები ისევ ისე უკრავენ ტაშს და და "ბრავო"-თი ეგებებიან დირექციის ყველა გამოსვლას და იდეას, ისევ ისე კვდებიან სიცილით დირექტორის უხეირო ხუმრობებზე, და ისევ თამაშობენ "კარგ და ცუდ პოლიციელს".

შარშან მქონდა შემთხვევა. წესით სკოლებში მოწევა აკრძალულია. ყოველთვის, როდესაც ვხედავდი მოსწავლე ეწეოდა, სიგარეტს ვაგდებინებდი და დირექციაში შემყავდა. პირველი სემესტრის ბოლოს უცებ მოსწავლეები აბუნტდნენ. "თქვენამდე 10 მასწავლებელი გამოდის, ხედავს რო ვეწევით და არაფერს გვეუბნება და თქვენ ჩაშვებით ცდილობთ ქულები დაიწეროთ დირექციასთანო". ეს ჩემი პირველი ე.წ. "reality check" იყო იმ ზღაპრული სამყაროდან, რომელიც ამ მაღალ-ამბიციურმა სკოლამ დასახა მუშაობის დაწყების დღიდან.

მეორე მსგავსი სიტუაცია უკვე წელს დამხვდა. აღმოჩნდა რომ 3-4 მოსწავლეს ექსკლუზიურად დართეს მოწევის უფლება სკოლის უკანა ეზოში (რათქმაუნდა მშობლების მოთხოვნით, რადგან მშობლები ჩვენი ფინანსური უზრუნველყოფის ძირითად წყაროს წარმოადგენენ, სისულელეა მათ მოთხოვნეს არ დაეთანხმო) და აღმოვჩნდი საკმაოდ რთული მორალური დილემის წინაშე:

როდესაც სკოლის უკანა ეზოში დგას 2 მოსწავლე და ეწევა. ერთს უფლება აქვს მოწევის, ხოლო მეორეს არა. როგორ მოვიქცე? ერთი დირექციას შევუყვანო და მეორემ წყნარად გააგრძელოს მოწევა? და იმ ვორკშოპებზე დასახელებულ "თანასწორობის პრინციპს" რაღა ვუყოთ მაშინ?

ამ კითხვით დირექციას რომ მივმართე ასეთი რამ მითხრეს:
-მოდი, შენ არაფერი არ უთხრა, ჩვენ გვითხარი და მერე ჩვენ გავარკვევთ.
აი აქ კი დავიბენი. რას ნიშნავს არაფერი არ უთხრა? მე რა, ჩუმი ენის მიმტანად ვიქცე? და ჩემი პირადი ღირებულებები და ჩემი მორალი? არა, ენის მიმტანად ვერ ვიქცევი, აბა რა ვქნა? არაფერი? ვითომც არ მინახია? და ჩემი პირადი შეხედულებები აღზრდის პრინციპებზე? პედაგოგიური ეთიკა?

მოკლედ რატომ ვწერ ახლა ამას. ეს სიტუაციაა რაშიც ვცხოვრობთ ყოველდღიურად. "მე ვიყო კარგად" პრინციპით, "არ მაწყობს-ვერ ვხედავ" პრინციპით. არა მარტო სკოლებში, ყველგან, ნებისმიერ დაწესებულებებში, სამთავრობო თუ არასამთავრობო. განათლების, სამედიცინო, IT თუ ნებისმიერ სხვა სფეროებში და ვერც ვადანაშაულებ ვინმეს. იმისთვის რო გადარჩე, იმისთვის რომ ოჯახი არჩინო საჭიროა დაიცვა ეს დაუწერელი კანონი რასაც "Turning a blind eye" ჰქვია.

"დინოზავრები ვერ შეეგუვნენ და გადაშენდნენო" მეუბნებიან ერთნი, "სადაც ხარ იქაური ქუდი დაიხურეო" - მეორენი და არ ვიცი როგორ მოვიქცე, რისი გაკეთება შეიძლება მოხერხდეს. დავიბენი.

ერთ სიმღერას დავდებ ეპილოგად:
This is a message to persons unknown
Persons in hiding. Persons unknown
Survival in silence
Isn't good enough no more
Keeping your mouth shut head in the sand
Terrorists and saboteurs
Each and every one of us
Hiding in shadows persons unknown
Hey there Mr. Average
You don't exist you never did
Hiding in shadows persons unknown
Habits of hiding
Soon will be the death of us
Dying in secret from poisons unknown.

ვაკანსია "ინოვაციური განათლების ცენტრში", პროექტი "კოდალა" ანუ How things are done in Georgia

დიდი ხანია ამ ისტორიაზე დაწერას ვაპირებ და როგორც იქნა მოვიცალე.

ისტორიის დასაწყისი ბანალურია: გამოქვეყნდა ვაკანსია ქიმიის ონლაინ გაკვეთილების შემქმნელზე, გავაგზავნე სივი, დამიკავშირდნენ - უფრო სწორად კი არ დამიკავშირდნენ, პირველი "გამოცდა" მომიწყვეს. დამიკავშირდნენ მაილზე და მაცნობეს დანიშნულების ადგილი და დრო, როდესაც უნდა გამოვცხადებულიყავი. სწორედ მაშინ, რამოდენიმე დღის განმავლობაში, ინტერნეტთან წვდომა არ მაქონდა. როდესაც ბოლო-ბოლო ჩემს მაილთან მივაღწიე, აღმოჩნდა რომ უკვე დაგვიანებული ვიყავი და დანიშნულების ადგილას გუშინ უნდა გამოვცხადებულიყავი. გრძელი ბოდიშის მოხდის მაილი თითქმის უკვე დასრულებული მქონდა რომ ახალი მაილი მომივიდა რომელშიც "კიდევ ერთ შანსს მაძლევდნენ" თუკი ნახევარ საათში მივიდოდი ოფისში. მოკლედ თავქუდმოგლეჯილი გავვარდი და მივასწარი. მომცეს ინსტრუქციები, თუ როგორ კეთდება ეს ონლაინ გაკვეთილები.

პირველი აუცილებელი პირობაა Open-sankore ოპენსორს პროგრამა, რომელიც შექმნილია საფრანგეთში, აფრიკის ქვეყნებში განათლების გასავრცელებლად (მე ისიც არ ვიცოდი ელექტროენერგია თუ გაავრცელეს ჯერ აფრიკაში და თურმე სადახარ, ამათ უკვე სპეციალური საგანმანათლებლო პროგრამებიც დაუწერიათ უკვე). მოკლედ პროგრამის მიზანია "ჩაანაცვლოს" დაფა და ცარცი. ამისთვის კომპიუტერს უერთებ რაღაც ტაბლეტის და ელექტრონული დაფის ჰიბრიდს (ჩვენს შემთხვევაში ეს არის bamboo pen), ხოლო სანკორის მიზანია ჩაიწეროს ვიდეოდ ნებისმიერი რამე, რასაც ამ დაფაზე წერ და საუბრობ.

პირველი რაც გამიკვირდა ეს იყო: და რა არის ამაში ინოვაციური? დაფაზე წერა და ახსნა საუკუნეების განმავლობაში გამოიყენებოდა სწავლების მეთოდად და ახლა, 21 საუკუნეში, თუკი გაქვს ისეთი ფანტასტიური მოწყობილობა, როგორიცაა კომპიუტერი რაღა საჭიროა ისევ დაფის და ცარცის სიმულაცია გააკეთო? ეს ხომ ველოსიპედის თავიდან გამოგონებაა?

მეორე: რაც შეეხება პროგრამა, Open-sankore საოცრად მოუხერხებელი და საშინლად არასტაბილური პროდუქტია,ყოველი 3-4-წუთიანი სესიის შემდეგ "ეკიდება", საერთოდ არ გავს მზა პროდუქტს. არ აქვს არანაირი დოკუმენტაცია, ან თუ აქვს საკმაოდ მოხერხებულად არის დამალული.

მესამე: bamboo pen საკმაოდ რთულად სახმარი, რთულად დასაკონფიგურირებელი მოწყობილობაა. მართალია მასთან მიჩვევა შეიძლება დროთა განმავლობაში და ფასთან შედარებით ხარისხი რელევანტურია მაგრამ შეხამება Open-sankore + Bamboo pen ერთ დიდ "No no" ფაქტორს წარმოადგენს. საკმაოდ რთულია წერა, გადართვა ბეჭდვის რეჟიმიდან-ხაზვის რეჟიმზე/წერის რეჟიმზე საკმაოდ ხანგრძლივი პროცესია ამიტომაც გაკვეთილის ახნისას საკმაოდ დიდი პაუზები რჩება, რაც ონლაინ გაკვეთილს უინტერესოდ და მოსაწყენად აქცევს.

ამგვარი მეთოდით გაკეთებული გაკვეთილები შეგიძლიათ იხილოთ საიტზე http://kodala.ge სადაც გაკვეთილები ბიოლოგიასა და მათემატიკაში უკვე განთავსებულია.

დასკვნა: ყოველთვის, როდესაც რაღაც კეთდება, ვსვამ კითხვას რა მიზანი აქვს ამ საქმეს, რას ემსახურება? ხოდა დავუსვი ჩემს თავ კითხვები.

რატომ ქვია ამ საიტის შემქმნელ ცენტრს "განათლების ინოვაციური ცენტრი"? - ფაქტია რომ არანაირი ინოვაციური აქ არ კეთდება და ვიპოვე პასუხიც: სიტყვათაშეხამება "განათლება" და "ინოვაცია" საკმაოდ მარკეტინგული და კონკურენტნარიანია, შესაბამისად მარტივია გრანტების მოპოვება.

რა მიზანია აქვს ამ საიტს?მოსწავლეების განათლებისთვის ხელის შეწყობა? - ფაქტია, რომ არც ერთი თინეიჯერი არ დაჯდება და არ უყურებს 12 წუთიან ბიოლოგიის გაკვეთილებს, სადაც უხერხული პაუზების რაოდენობა ჯამში 5 წუთამდე აღწევს.

აღწევს თუ არა ცენტრი მიზანს რომ სწავლა სახალისო პროცესი გახადოს? - ფაქტია რომ არა. თუკი ერთ ვიდეოს მაინც უყურებთ რომ არაფერი სახალისო არ არის იმაში, თუ როგორ წვალობს მასწავლებელი ამ მოუხერხებელი პროდუქტებით რამე შექმნას. ეს, პრინციპში, 12-13-წუთიანი, ადამიანის წვალების ამსახველი ვიდეოები უფრო არის, ვიდრე საგანმანათლებლო. შეგიძლია წარმოიდგინო როგორ ზის უკან მასწავლებელი და როგორ ცდილობს, Bamboo pen-ის მოუხერხებელი პასტით, ლამაზი ასოები გამოიყვანოს დაფაზე.

და ბოლო შეკითხვა: აბა რატომ კეთდება? მხოლოდ იმისთვის რომ გაკეთდეს? გრანტები აღებული აქვთ უკვე?

საგანმანათლებლო სასკოლო ღონისძიებები - სწავლა თამაშით.

სიმაღლისდამიხედვით ჩამწკრივებული ბავშვები ნახევარწრეს ქმნიან. შემდგომ ამ ნახევარწრიდან სათითაოდ გამოდიან მოსწავლეები და ლექსებს ამბობენ. "ჰეი თქვენ არაგველებო" -გაჰყვირის ერთი მოსწავლე, "დაბადებულა თურმე ქართველი"- ბანს უწყობს მეორე. პატარა პროზაული ჩანართებიც გამოჩნდება აქა-იქ სადაც დიად წინაპართა უკვდავი სისხლით მორწყულ მუჭისოდენა მიწაზეა საუბარი. შემდგომ ნახევარწრე უკან დაიხევს, კედლებზე აეკვრებიან. ამ ნახევარწრიდან ორი ახალგაზრდა გადმოხტება და ერთ კაი დავლურს ჩამოუვლის. შემდეგ ერთი გიტარასაც დაამღერებენ გულიანად.

ეს ის სურათია, რაც დღეს სკოლაში მისულს დამხვდა, და რაც გუშინ სკოლაში მისულს დამხვდა, და რაც შარშანწინ სკოლაში მისულს დამხვდა, და რაშიც ხუთიოდე წლის წინ მეც მიმაღებინეს მონაწილეობა.

საგანმანათლებლო სასკოლო ღონისძიებებს უწოდებენ ამ სპექტაკლებს. "გრძნობით წაიკითხე, ლექსია თუ ამბავს ყვები? ხომ უნდა იგრძნო ლექსი?", "ხელები გაშალე", "წელში გაიმართე და თავი ასწიე", "დარბაზს შეხედე" - უკნიდან ისმის "კონცერტმაისტერის" შენიშვნები.

ოჰ, უყვართ ასეთი "კონცერტები" ქართველებს. მშობლებსაც დაიბარებენ. ტორტსაც კი იყიდიან ამ დღის აღსანიშნავად.

"ბავშვებში პატრიოტული სულის გაღვივება" და "ქართული თვითმყოფადობის ჩანერგვა"-ასე ხსნიან ამ სამარცხვინო ტაშფანდურას პედაგოგები და დირექცია.

-კარგია, ბავშვებიც ერთობიან, ახალსაც სწავლობენ, ქართული თვითშეგნება უყალიბდებათ და ჩვენც გავერთობით ბოლო-ბოლო. სწავლა სახალისო პროცესი უნდა იყოს. დღის ბოლოს პატარა ტკბილი სუფრაც გავშალოთ, კარგი იქნება.

-აბა რამდენი ხართ მარხვაზე? -წამოხტება ვინმე აქტივისტი პედაგოგი -ვინმე უტორტოდ არ დაგვრჩეს, სამარხვოც უნდა ვიყიდოთ.

გაიტანეთ ეგ თქვენი პატრიოტულ-მამულიშვილური სულისკვეთება სკოლებიდან, გაიტანეთ ეგ თქვენი რუსთაველი, თავის თამარიანად და გორგასლიანად სკოლებიდან, გაიტანეთ ეგ თქვენი პატარა კახი, გრიგოლ ხანძთელი, აბო ტფილელი თავის სამარხვო ტორტებიანად სკოლებიდან.

მოვუწოდებ ყველა ახალგაზრდას. სადმე, ქალაქგარეთ, დიდი კომუნა ავაშენოთ. ხინკლებით, სამარხვო ტორტებით, ღვინით, ჩურჩხელებით და "ქართული სტუმართმოყვარეობით" მოვამარაგოთ. რამოდენიმე გიტარა დავტოვოთ. სადმე კუთხეში "დამკვრელები" დავსხათ და იქნება რამენაირად ეს სკოლებში შეყუჟული ხალხი მაინც გავიტყუოთ რომ აღარასოდეს, აღარასოდეს, აღარასოდეს, აღარასოდეს, აღარასოდეს, აღარასოდეს, აღარასოდეს, აღარასოდეს, აღარასოდეს, აღარასოდეს, აღარასოდეს ჰქონდეთ შესაძლებლობა ტვინი გამოურეცხონ ჩვენს შვილებს თავიანთი ფსევდოპატრიოტული შეხედულებებით

I'm as MAD as HELL
and I'm NOT going to take this ANYMORE!"
THINGS have GOT to CHANGE my friends!!!!!! (c) Network

ვაკანსია "ბრიტანულ ცენტრში" ანუ How things are done in Georgia

მოკლედ, დიდი შესავალის გარეშე დავიწყებ და დასკვნებს ბოლოში გამოვიტან. კიდევ ერთი ვაკანსიიდან გამომეხმაურნენ, ეს იყო "ბრიტანული ცენტრი",ინგლისური ენის შემსწავლელი ცენტრი, რომელიც ახლა კერძო სკოლას ხსნის და ვაკანსია ცხადდებოდა ყველა საგნის მასწავლებელზე. უპირველეს ყოვლისა მათ საიტს გავეცანი სადაც უხვად იყო გამოყენებული სარეკლამო ფრაზები: "მსოფლიოს წამყვანი მეთოდები", "ბრიტანული ცენტრის ერთადერთი ჭეშმარიტი წარმომადგენელი სქართველოში", "საუკეთესო ადგილი, სადაც სწავლა სიამოვნებაა", "უფრო მეტი, ვიდრე ენა". ასევე ვნახე გადაცემა რომელშიც ვინმე თიკო სადუნიშვილი ეწვია სკოლას და აღფრთოვანებულმა აღმოაჩინა რომ ამ ცენტრში მთელი ქართული "სელებრითები", ვინმე ნანკა კალატოზიშვილი, ვინმე ავთანდილ ცქვიტინიძე, ინგა გრიგოლია და ა.შ მთელი ქართული ბომონდი, ანუ, როგორც ქალბატონმა თიკომ უწოდა:"ცნობილი ქართველი მოღვაწეები" ეუფლებოდნენ ენას. როგორც დავასკვენი ჩემი პოტენციური დამქირავებლები ფრიად ამბიციურნი ყოფილან, რაც მესიამოვნა, თუმცა მივხვდი, რომ ასეთ ამბიციურ კოლექტივში მოხვედრა შეიძლება არც ისე მარტივი ყოფილიყო. ვაკანსია როგორც გვამცნობდა, პოტენციურ თანამშრომელს "სასურველია პედაგოგის სრტიფიკატი ჰქონოდა". რადგანაც ეს სერტიფიკატი ჯიბეში მიდევს (ანუ ჯიბეში არ მიდევს ჩემს რესურს ცენტრში დევს და გამოტანა მეზარება, მაგრამ მთავარია რომ ბუნებაში არსებობს პედაგოგის სერტიფიკატი, რომელზეც ამაყად ჩემი სახელი და გვარი წერია) ვიფიქრე რომ სამსახურიც ასევე ჯიბეში მედო.

დამიბარეს ტესტირებაზე. კიდევ უფრო გამეზარდა პატივისცემა ჩემი პოტენციური დამქირავებლების მიმართ, რადგან ვიფიქრე რომ არ დაიზარეს და ქიმიის ტესტი შეადგინეს რომელიც საკუთარ "სელებრითულ" ამბიციებს აკმაყოფილებდა და მხოლოდ რომელიღაც ქართულ განათლების და მეცნიერების სამინისტროს მიერ გაცემულ სერთიფიკატს არ დასჯერდნენ.

როდესაც ტესტი დამიდეს, მაშინ კი გადმომცვივდა თვალები. ეს ხომ სწორედ ის ტესტია, რომელიც ვიღაც საქართველოს განათლების და მეცნიერების სამინისტრომ დამიდო, შემდგომ სპეციალური ნომერი მომანიჭა ანონიმურობის თვალსაზრისით, შემდგომ ნაწილი კომპიუტერმა შეამოწმა, ნაწილი დაყვეს და სხვადასხვა ანონიმურ შემმოწმებლებს გადასცეს და დიდი ბჭობის შემდგომ პედაგოგის სერთიფიკატი მომანიჭეს.

ამ იდენტურ ტესტზე კი ჩემი საკუთარი სახელი და გვარი უნდა დამეწერა და შემდგომ, ვინმე წერა-კიხვის მცოდნე დიდძუძუებიან(ან საშუალოძუძუებიან) მდივან ქალბატონს უნდა შეემოწმებინა განათლების სამინისტროს გვერდზე გამოქვეყნებული პასუხების მიხედვით და დიაგნოზი დაესვა ჩემთვის. თავი საშინლად შეურაცხყოფილად ვიგრძენი. დაახლოებით 10 წუთი ვიჯექი და ვფიქრობდი, ღირს თუ არა რომ ასეთ დამცირებაზე წავიდე. ჩემში სამუშაოსმაძიებელმა, უთავმოყვარეო პიროვნებამ გადასძალა და ტესტი კიდევ ერთხელ შევავსე, თუმცა როდესაც ტესტით ხელში კიბეებზე ვეშვებოდი, მივხვდი რომ გული მერევა აქაურობაზე, გული მერევა "ქართულ დასაქმებაზე" სადაც შენ, თავდაპირველად მოიაზრები როგორც მატყუარა თაღლითი, რომელიც ცდილობს "გააცუცურაკოს" დამსაქმებელი,ამიტომაც გიწევს საპირისპიროს დამტკიცება რათა "დაიმსახურო" შემოთავაზებული ვაკანსია.

უაზროდ გაღიმებულ ქალბატონს თვალებში ჩავხედე და ვკითხე
-თქვენ რა, საქართველოს განათლებისა და მეცნიერების სამინისტროს არ ენდობით?
ქალბატონი კიდევ უფრო უაზროდ გაიკრიჭა და მიპასუხა

-არა ქალბატონო, საქართველოს განათლებისა და მეცნიერების სამინისტროს როგორ არ ვენდობით მაგრამ გვინდოდა ჩვენი ტესტიც შემოგვეტანა სანამ თანამშრომლებს ავიყვანთ.

-კი მაგრამ, ქალბატონო, ეს არ არის თქვენი ტესტი, ეს არის საქართველოს განათლებისა და მეცნიერების სამინისტროს ტესტი, რომელიც შეადგინეს პედაგოგთა სასერტიფიკაციო გამოცდისთვის, რომელიც ჩავაბარე წარმატებით და სერტიფიკატიც ავიღე.

-მით უკეთესი, არ გაგიჭირდებოდათ ამ ტესტის შევსება-მიპასუხა გაკრეჭილმა ქალბატონმა. მეც უაზროდ შემოვტრიალდი და წამოვედი.

რაღა აზრი ჰქონდა მელაპარაკა მათთან ჩემს უფლებებზე? რომ მაქვს უფლება ამ ტესტის ქულა ანონიმური იყოს, რომ მათ არა აქვთ უფლება განათლების სამინისტროსგან ამ ტესტში ჩემთვის მონიჭებული ქულა ეჭვქვეშ დააყენონ,ან "გადაამოწმონ" და თუ აქვთ სურვილი პედაგოგის კომპეტენციის გადამოწმების, საიტზე "სელებრითების თვლის" მაგიერ როგორც მინიმუმ 1 წესიერი ქიმიკოსი დაიქირავონ და საკუთარი ტესტი შეადგინონ.

პ.ს. ტესტში, რომელიც განათლების და მეცნიერების სამინისტრომ მომცა, მოცემული მქონდა დრო, 5 საათი, ხოლო "ულტრასელებრითულმა" "ბრიტანულმა ცენტრმა" დაახლოებით 5-6 კითხვა ამოაკლო და უდიდესი პროფესიონალიზმით დაასკვნა რომ 50 წუთი უკვე საკმარისი უნდა ყოფილიყო ტესტის შესავსებად.

ცოტა რამ სოკოებივით მომრავლებულ კერძო სკოლების შიდა სამზარეულოზე. ნაწილი II

ბოლო პოსტის შემდეგ კიდევ ბევრი საინტერესო ისტორია გადამხდა თავს, რასაც აუცილებლად დავწერ შემდგომში სერიის სახით "How things are done in Georgia" მაგრამ დღეს მინდა ძველი პოსტი გავაგრძელო.

წინა პოსტში საკითხი დამატებითი საათების დანიშვნის შესახებ ღიად დარჩა, რაც რამოდენიმე დღეში ჩემი სკოლის მესვეურებმა ფრიად უხერხულ პოზიციაში მოაგვარეს კერძოდ: - შემოვიდნენ ჩემს გაკვეთილზე და ყველა მოსწავლის წინაშე დამინიშნეს დამატებითი სამუშაო დღე და დამატებითი საათები. მეც გავშრი, მოსწავლეებს უარი ვერ ვუთხარი, ხოლო დირექციას მოსწავლეების წინაშე ანაზღაურების გაზრდაზეც ვერ ვესაუბრე (რადგან იდეაში მე საათობრივი ანაზღაურება მაქვს, შესაბამისად დამატებით საათებზე დამატებითი ანაზღაურება მეკუთვნის).

იმ დღეს ჩემი სიამაყე ჩემს "მაღალ-ლიბერალურ" ღირებულებებთან ერთად გადავყლაპე და საქმის გამორკვევა მეორე დღისთვის გადავდე, თუმცა მივხვდი რომ საკმაოდ "ჩასვრილ" მდგომარეობაში აღმოვჩნდი. დამატებით საათებზე ანაზღაურების გაზრდა უკვე მხოლოდ ჩემი დირექციის "თავისუფალ ნებაზე" იყო დამოკიდებული და მე, როგორც პიროვნებას, როგორც დაქირავებულს, სიტყვა არ მეკუთვნოდა. დადებითი პასუხის შემთხვევაში შემეძლო მხოლოდ მადლობა გადამეხადა და კმაყოფილი ვყოფილიყავი ფაქტით, რომ ვმუშაობ ხალხთან, რომელიც პატივს მცემს როგორც პიროვნებას, როგორც თანამშრომელს. ხოლო უარყოფითი პასუხის შემთხვევაში თავიდან გადამეყლაპა, ერთხელ სიმწრით ჩაყლაპული სიამაყე თავის "მაღალ-ლიბერალურ" ღირებულებებთან ერთად, რადგან მჭირდება ეს სამსახური და მჭირდება ეს ხელფასი. სამწუხაროდ არ ვარ იმ მდგომარეობაში იქედნურად ჩავიცინო და განთავისუფლების შესახებ განცხადება ავუფრიალო თვალწინ და მენტორული ტონით ავუხსნა რატომ ვაკეთებ ამას. (და რა საკვირველია ეს ყველაფერი უკვე იცის დირექციამ, უკვე იცის რომ მე არ წავალ, ან თუ წავალ ჩემს პოზიციაზე როგორც მინიმუმ 150 მსურველი გამოჩნდება, რომ ჩემთვის ამგვარ მდგომარეობაში აზრის კითხვა ზედმეტია რადგან თავად ყველაზე მომგებიანი პოზიცია აქვთ დაკავებული და მე უბრალოდ პაიკი ვარ.)

მოკლედ ისტორიას არ დავასრულებ, ალბათ ყველასთვის გასაგებია დირექციის გადაწყვეტილება.
პ.ს. მე ისევ იმ სკოლაში ვმუშაობ.

ვაკანსია "საქაერონავიგაციაში", "ვაკანსია" რუსთავი 2-ის ეთერში

საქართველოში ყველა დასაქმებულმა პიროვნებამ იცის რომ სამსახურის ძიება, სამსახურის შოვნასთან ერთად არ სრულდება და სამსახურის შოვნის პირველივე დღეს თუ არა, პირველივე კვირაში თავიდან იწყება ვაკანსიების დაძებნის და სივების დაგზავნის პროცესი. მეც დიდი გამონაკლისი არ ვარ და ყველა ახალგამოცხადებულ ვაკანსიაზე, რაც ვთვლი რომ ჩემი კომპეტენციის ფრაგლებს 30%-ით მაინც შეეფერება, ჩემს მკვლელ სივს და სამოტივაციო წერილს ვაგზავნი.

ერთ-ერთი ასეთი იყო ჯობს.გე-ზე საქაერონავიგაციის მიერ გამოცხადებული "სინოპტიკოსის ვაკანსია" სადაც ფიზიკოსებს და მათემატიკოსებს ეძებდნენ. რადგანაც ჩავთვალე რომ მეტეოროლოგია დაახლოებით იმავე სამეცნიერო მანძილითაა დაშორებული ფიზიკიდან, როგორც ქიმიიდან (და კონკრეტულად ფიზიკური ქიმიიდან) ჩემი გამანადგურებელი სივიც გავაგზავნე. დედლაინის დამთავრებიდან 1 კვირა არავინ შემხმიანებია და ჩემთვის წყნარად ვიყავი, დამავიწყდა კიდევაც ამ ვაკანსიის შესახებ. მოულოდნელად ორკვირანახევრის შემდეგ დამირეკეს. რადგან ამ დროისთვის ჩემი "კონკურენტთა დამაფრთხობელი" სივი უკვე 57 ადგილას მქონდა გაგზავნილი, ქალბატონს დაახლოებით 3-ჯერ გავამეორებინე ორგანიზაციის სახელი, საიდანაც მირეკავდნენ.

დამიბარეს პირველ ტესტირებაზე, რომელიც ინგლისურ ენაში უნდა ყოფილიყო და ტარდებოდა "ჰოლიდეი ინ"-ში. პირველი რამაც გამაკვირვა, ვიდეოკამერით მოსიარულე ახალგაზრდები იყვნენ, რომლებიც ჩვენს ყოველ ფეხის ნაბიჯს იღებდნენ. ტესტის დასრულების შემდგომ კი სათითაოდ ყველას ინტერვიუ ჩამოგვართვეს. ვიფიქრე რომ ეს მსხვილი კომპანიების ერთ-ერთი "თავისებურებაა" და სავარაუდოდ ეიჩარისთვის არის განკუთვნილი.

2 დღის შემდგომ ყველა აპლიკანტი მეორე ტესტზე დაგვიბარეს, რომელსაც "ფიზიკა-მათემატიკური" ტესტი უწოდეს, ცოტა კი გამიკვირდა, რადგან ყველა ვაკანსიების საძიებო საიტებე, ეს მეორე ტესტი გამოცხადებული იყო როგორც: "Psychological test (defining abstract, logical views and smartness);" ვიფიქრე რომ რამე IQ ტესტის მაგვარი იქნებოდა.

მეორე ტესტირებაზე ჩემდა გასაოცრად ტესტი ისევ ინგლისურ ენაზე იყო. ეს ცოტა გამიკვირდა - რა აზრი ქონდა ისევ ინგლისურ ტესტზე ყველა აპლიკანტის დაბარებას? ჯერ რომ პირველი ტესტი შეესწორებინათ და ვინც საშუალო ქულას გადალახავდა, მხოლოდ ისინი შეეწუხებინათ მეორედ მისვლაზე უფრო უპრიანი იქნებოდა, მაგრამ არ მივაქციე ყურადღება. აღმოჩნდა რომ მეორე ტესტი მართლაც ფიზიკა მათემატიკური იყო, ანუ დიფერენციალების და ინტეგრალების გამოთვლა, იდეალური გაზების განტოლებები, ოპტიკა და ა.შ.

მეორე ტესტის დაწყების წინ ისევ გვატრიალეს კამერის წინ.

დრო დიდი აღარ მქონდა, რადგან პირველი ტესტის დროს სამსახურიდან დავეთხოვე და მეორეჯერ ამას ვეღარ ვახერხებდი, შევეცადე მაქსიმალურად გამომეყენებინა დრო რაც მქონდა და გამოცდიდან განაწყენებული გამოვედი.

ერთი რაც ჩემთვის გაუგებარი იყო: რა კონკრეტული მიზანი ჰქონდა ამ ტესტს, თუკი ვაკანსიაზე დაბარებულ ხალხში ფიზიკა - მათემატიკოსების და თუნდაც ქიმიკოსების გარდა იმყოფებოდნენ ბუღალტრები, ფინანსისტები და ა.შ.

მეორე: რატომ არ დაიწერა ვაკანსიის საიტზე რომ ტესტი რეალურად ფიზიკა-მათემატიკური იქნებოდა?

მესამე: რა კონკრეტული უპირატესობები გაჩნია პიროვნებას, ვინც მსგავს ინფორმაციას, რაც მეორე ტესტში იყო მოთხოვნილი, გრძელვადიან მეხსიერებაში ინახავს? რადგან დარწმუნებით შემიძლია ვთქვა რომ ნებისმიერ, საშუალოსტატისტიკურ პიროვნებას, რომელსაც ფიზიკის და უმაღლესი მათემატიკის 2-3-წლიანი კურსი გავლილი აქვს უმაღლეს სასწავლებელში, შეუძლია მსგავსი ინფორმაცია დღეების კი არა საათების განმავლობაში ამოათრიოს მეხსიერების იმ ბნელი ხვეულებიდან რასაც "აუ რამდენი წლის წინ იყოო, აუ ეს ხომ ვიცოდიი" ქვია

მეოთხე: რა უფლებით გაუშვეს ჩემი ინტერვიუ რუსთავი 2-ის ეთერში, რა უფლებით არ მითხრეს რომ თურმე ეს კონკურსი გადაცემა "ვაკანსიასთან" იყო პირდაპირ კავშირში?

პ.ს. ამ ამბებიდან 3-4-დღის შემდეგ მითხრეს ახლობლებმა "ტელევიზორში გნახეთო" და ყბა ჩამომივარდა. მე კაი, არ ვუყურებ ტელევიზიებს და არ ვიცოდი თუ ეს ყველაფერი "შოუს ნაწილი იყო" მაგრამ რუსთავი 2-ის ჟურნალისტები როდესაც თავიანთი კამერებით და ჟურნალისტებით დადიან, ნუთუ არ აქვთ ვალდებულება თვითიდენტიფიცირება მოახდინონ ხალხთან, ვისგანაც ინტერვიუს იღებენ და ზრდილობის გულისთვის მაინც იკითხონ, მომხრეა თუ არა ეს პიროვნება მისი ინტერვიუ თავიანთ სიუჟეტში გაუშვან?

ცოტა რამ სოკოებივით მომრავლებულ კერძო სკოლების შიდა სამზარეულოზე.

პოსტს მოკლე თავის გამართლებით დავიწყებ: რადგან სკოლის სახელს, რომელზეც დღეს ვისაუბრებ, არ ვასახელებ, მჯერა რომ არაფერი არაეთიკური ჩემს საქციელში არ არის და მსგავსი ინფორმაციის გავრცელება, რა ხდება კერძო სკოლების შიდა სამზარეულოში, აუცილებელია.

კერძო სკოლა, რომელზეც დღეს მე მინდა ვისაუბროდ ახლადგახსნილი სკოლაა,მოსწავლეებისთვის საკმაოდ სოლიდური გადასახადით და დიდი პრეტენზიებით. მე შარშან დავიწყე ამ სკოლაში მუშაობა საკმაოდ სიმბოლური საათების რაოდენობაზე, რათქმა უნდა დიდი დაპირებებით და მომავლის გეგმებით. პირველი პრობლემა რაც დადგა, რა თქმა უნდა, მე-12 კლასების მომზადება იყო საატესტაციო გამოცდებისთვის რადგან მსგავსი გამოცდები პირველად ტარდებოდა და ბავშვებს არანაირი თეორიული საფუძველი არ გააჩნდათ გასული წლების პროგრამებიდან. რადგან სკოლა ახალგახსნილი იყო და ფინანსურად ჯერ მყარად არ იდგა, რამოდენიმე მასწავლებელმა შევთავაზეთ დირექციას, მე-12 კლასებისთვის კვირაში დამატებითი 2 საათის უფასოდ ჩატარება და წელიწადიც საკმაოდ წარმატებულად დავხურეთ. მოსწავლეებმა საკმაოდ მაღალი ქულების აღება მოახერხეს საატესტაციო გამოცდებში. წლის ბოლოს, ინდივიდუალური გასაუბრებების საფუძველზე გავარკვიეთ, ვიმუშავებდით თუ არა მომოვალ წელს ამავე სკოლაში. ფრიად თვითკმაყოფილი შევედი გასაუბრებაზე, სადაც რამოდენიმე მსუბუქი საყვედური მივიღე რომ "საკმაოდ ჩართული არ ვიყავი სკოლის პედკოლექტივის მუშაობაში" (ამაზე ცალკე, მოგვიანებით დავწერ, რა იგულისხმება "პედკოლექტივის მუშაობაში ჩართულობად"), საბოლოოდ შედეგი იყო რომ ამ სკოლაში მომოვალ წელსაც გავაგრძელებდი მუშაობას. ცოტა გულდაწყვეტილი გამოვედი, თუმცა დარწმუნებული ვიყავი, ეს სტანდარტული საყვედური ყველა მასწავლებელს შეეხებოდა.

დაიწყო ახალი სასწავლო წელი, მოსწავლეების რაოდენობა 3-ჯერ გაიზარდა და აღმოჩნდა ასევე გაიზარდა ქიმიის მასწავლებლების რაოდენობაც, რამაც "სტატუს კვო" შემინარჩუნა და იგივე რაოდენობის საათებზე მიწევდა მუშაობა (მიუხედავად იმისა, რომ სკოლის მოთხოვნის შესაბამისად, მასწავლებელთა სასერტიფიკაციო გამოცდებზე გავედი და სერტიფიკატიც ავიღე). ყველაზე უცნაური, რაც ჩემთვის იყო, როდესაც საათების გადანაწილებას შევხედე, 2 უფასო საათი ისევ იჯდა ჩემს ცხრილში და ისევ უფასო იყო. ერთი კი დავაპირე მეთქვა "თქვე მამაცხონებულებო, შარშან მთელი წელი პატივი გეცით და ახლა ცხვირში უნდა მადინოთთქო?" მაგრამ ამის მაგივრად ათჯერ ღრმად ჩავისუნთქე-ამოვისუნთქე და ვუთხარი "თქვენი დიდი პატივისცემისდა მიუხედავად წელს უფასო საათებს ვეღარ ჩავატარებ მეთქი". თან 2 უფასო დამატებით საათებს ისედაც, საკუთარი სურვილით, ვატარებ გაკვეთილების შემდეგ, ოთხს უკვე ვეღარ გავუძლებდი.

ყველაზე საინტერესო ფაქტი რაც იყო, წელს მე-12 კლასებს დამატებითი საათები ისედაც ეკუთვნოდათ ქიმიაში, თან ანაზღაურებადი. მაგრამ როგორც მოგვიანებით გავიგე, ამ დამატებით საათებს ჩემს მოსწავლეებთან სხვა მასწავლებელი ატარებდა. ამაზე კი ჩამომივარდა ყბა, ვის გაუგია ერთდაიმავე მოსწავლეებს ერთდაიმავე საგანი ორმა განსხვავებულმა მასწავლებელმა ასწავლოს? მაგრამ ეტყობა ჩემი სკოლის მესვეურებს გაუგიათ,ამაზე დავას აზრი არ ქონდა.ერთ გაოცებულ კითხვაზე "ნიშნები როგორ დაიწერება" მიპასუხეს რომ მე დადამატებითი საათების მასწავლებელი ცალ-ცალკე დავწერდით ნიშნებს და ცალ-ცალკე შეჯამდებოდა.

მოკლედ სასწავლო სემესტრიდასრულდა. ჩემთან მოდის დამატებითი საათების მასწავლებელი და მეკითხება რა ნიშნებს ვუწერ ამა თუ იმ ბავშვს. ამაზე ცალკე ყბა ჩამომივარდა

-არვიცი რას ვუწერ,გადავხედავ მთელი წლის ნიშნებს და შევაჯამებ ჯერ არ შემიჯამებია.
ამაზე ეპიკური პასუხი მივიღე

-რომ შეაჯამებ მეც მითხარი და იგივე ნიშნებს დავწერ, პრობლემებს არ შეგიქმნი!

სახლში გაოცებული დავბრუნდი, ვერ მივხვდი რა მოხდა.შემდგომ როგორც კომპეტენტური პიროვნებისგან (მამაჩემისგან) გავიგე, თურმე ძვირფასმა კოლეგამ პატივი მცა. ჩემს გაოცებულ კითხვაზე:
-კი მაგრამ სემესტრი დამთავრდა და ახლა როგორ დაწერს ნიშნებს,მთელი წელი არ უნდა ეწერათქო? -მამაჩემმა მიპასუხა "-არ გასწორდების ძაღლის კუდიო". რა თქმაუნდა მამაჩემს არ დავეთანხმე და ამ კოლეგასთან შეხვედრას ცოტა ხანი გავურბოდი, სანამ არ გამომიჭირა,კუთხეში მიმიმწყვდია და მოსწვალეების ნიშნები გამომკითხა.სხვა გზა არ იყო,მეც ვუპასუხე და თვალი გავაყოლე,როგორ მიდიოდა კლასში დატოვებული, გადაშლილი ჟერნალისკენ, ნიშნების ჩასაყრელად.

ახლა საბოლოოდ მხიარული ისტორია. აღმოჩანდა რომ მე-12კლასელები სულ დაიბნენ სხვადასხვა მასწავლებლების გამო და კიდევ ითხოვენ დამატებით გაკვეთილებს.ამაზე რა თქმა უნდამე მომადგნენ.მე ორი კვირის წინ ჩავაწერინე საათები,როდესაც მცალია და ვთხოვე მოეხდინათ მოსწავლეების ორგანიზება რომ ამ საათებზე გაკვეთილებს დასწრებოდნენ. დღეს ისევ მომადგნენ. ჩემს კითხვაზე, მოახდინეს თუ არა მოსწავლეების ორგანიზება, უკმაყოფილოდ მიპასუხეს
-შენი მოსწავლეებია და გაარკვიე საბოლოოდ როდის უნდათ და დაუნიშნე.

მე ვერ ვხვდები, რომელ ეტაპზე მეხება ეს მე,ერთ რიგირთ მასწავლებელს,რომელიც სიმბოლურ საათებზე მუშაობს,გავარკვიო თითოეული მოსწავლის დღის განრიგი, საათების რაოდენობა და ამ მთელი მოპოვებული ინფორმაციის შესაბამისად დავნიშნო დამატებითი გაკვეთილი ისე,რომ ყველა მოსწავლე კმაყოფილი იყოს?