მეტრომანი

არ ვიცი ეს ჩემი ბრალია, ტელევიზორს რომ არ ვუყურებ თუ სხვისი, მეტროსადგურებში რომ არ გამოაკრეს განცხადება და არ აგვიხსნეს ნორმალურად რომ ჟეტონები უქმდება და მეტრომანის აღება სავალდებულოა თორემ ხომ ავიღებდი იმ უფასო ბარათს, როცა არიგებდნენ მეტროებში. ვიფიქრე რად მინდა ბარათი, მეტროში ისედაც ათასში ერთხელ ჩავდივარ და ჟეტონებს ავიღებ მეთქი. მოკლედ დღეს ჩავდივარ მეტროში და ჟეტონები არ არის. გაუქმდაო გამოაცხადეს. ჯერ გამყიდველს ვემათხოვრე, სადმე 1 ცალი ჟეტონი შემორჩენილი ხომ არ გექნებათ, არ მაქვს მეტრომანის საყიდელი ფულითქო. (3 ლარი ჯიბეში რომ მდებოდა მეტროში კი არ ჩავიდოდი). ქალმა უარი მითხრა. მერე პირდაღებული რომ დამინახა შევეცოდე ეტყობა და მეუბნება: ვინმე გამვლელს ვისაც მეტრომანი აქვს სთხოვე გაგიყვანოს და ეგ 40 თეთრი იმას მიეციო.
ქართველ ქალებს რომ თანაგრძნობის უნარი 0-ზე აქვთ დასული დღეს საბოლოოდ დავასკვენი. თხოვნით რომ მივდიოდი რომელიმესთან ჩემი 40 თეთრით ხელში, ისე გარბოდნენ, თითქოს ციგანი მათხოვრის ბავშვი ვიყავი ტალახის გუნდით ხელში და კაბაზე ვეკიდებოდი. (აბა ერთი უცხოელი ვყოფილიყავი, მეტროს ფულსაც გადამიხდიდნენ, სუფრასაც გამიშლიდნენ, მერე თავიანთ უბედურებაზე მომიყვებოდნენ და მთხოვდნენ - იქნებ ჩვენს ნათესავს დაეხმარო, მიწვევა გამოუგზავნო, კარგი მშრომელი ბიჭია და საქართველოში იღუპებაო.)
მოკლედ ბოლოს ერთ მამაკაცს მივმართე იმავე თხოვნით
- მეტრომანი არ მაქვს მაგრამ 40 თეთრი მაქვს,ჟეტონები გაუქმებულა, თქვენ თუ გაქვთ გამიყვანეთ და ამ 40 თეთრს თქვენ მოგცემთ მეთქი. დამთანხმდა მაგრამ მოხდა რასაც ველოდი. ქართულმა გენმა გაიმარჯვა ლოგიკაზე ფულის გამორთმევაზე უარი მითხრა (დამპატიჟა რა...). აი ამ ჯერზე უკვე ნამდვილად ვიგრძენი თავი ციგანი მათხოვრის ბავშვად (გავიფიქრე, იქნებ ცოტა წამემღერა კიდევაც, 40 თეთრზე მეტს გამოვიმუშავებდი მეთქი).

პოსტს ვამთავრებ მრავალსართულიანი გინებით მეტროს მესვეურების მიმართ, რომლებიც გვიზღუდავენ არჩევანის თავისუფლებას მეტრომანსა და ჟეტონებს შორის და წინააღმდეგ შემთხვევაში თავს ციგნის მათხოვრად გვაგრძნობინებენ!!!!

განათლების რეფორმა თუ ბიზნესის ახალი ფორმა გამომცემლობებისა და სასკოლო სახელმძღვანელოების ავტორებისთვის?

ახალი სასწავლო წელი იწყება, რასაც როგორც ყოველთვის მოსდევს ახალი გაუგებრობები სასკოლო სახელმძღვანელოებთან დაკავშირებით, თუმცა ეს გაუგებრობები ჯერ კიდევ შარშან დაიწყო.
წლის დასაწყისში მასწავლებლები სახელმძღვანელოებს ირჩევენ სიიდან, რომელსაც ეროვნული სასწავლო გეგმებისა და შეფასების ცენტრი აქვეყნებს. როგორც წესი თითო საგანში 3-4 სახელმძღვანელოა მოცემული და მასწავლებელს შეუძლია მათგან ერთ-ერთი შეარჩიოს. ამგვარად მეც შევარჩიე შარშან ვარდიაშვილისა და ადამიას ქიმიის სახელმძღვანელოების კურსი (მეშვიდედან მეათე კლასების ჩათვლით),რომელიც მოცემული იყო ამ სიაში. სექტემბერში გამოვაცხადე კლასებში საჭირო სახელმძღვანელოები. როგორც ყოველთვის ხდება კლასების ნაწილმა მაშინვე შეიძინა სახელმძღვანელოები, ნაწილმა მომავლისთვის გადადო და აქ დაიწყო გაუგებრობები. აღმოჩნდა რომ მოულოდნელად ოქტომბრის თვეში IX კლასის ეს სახელმძღვანელო აღარ იშოვება, რასაც სხვადასხვა ჭორების მიხედვით აბრალებდნენ ავტორებს შორის უთანხმოებას. სახელმძღვანელოების კიდევ ერთი გულმოდგინე შერჩევის შემდგომ გადავწყვიტე რომ კლასის ნაწილს, რომელმაც სახელმძღვანელოს ყიდვა ვერ მოასწრო ეყიდათ ვარდიაშვილი სახელმძღვანელო, რადგან ჩემდა გასაკვირად ეს ორი წიგნი აბსოლიტურად ერთი და იმავე შინაარსის იყო, განსხვავება მხოლოდ თემების სათაურებში გვხვდებოდა (მაგ: თუ ვარდიაშვილისა და ადამიას სახელმძღვანელოში თემას ერქვა "კრისტალჰიდრატი", ვარდიაშვილის სახელმძღვანელოში ეს იყო "რა არის კრისტალჰიდრატი?", დანარჩენი, ტექსტები, ამოცანები, საკლასო სამუშაოები, სურათებიც კი აბსოლუტურად იდენტური იყო). ამან მაინც შემიქმნა პრობლემები, ყოველი გაკვეთილის ბოლოს დაფაზე ორივე წიგნიდან დავალებული თემის სათაურების,გვერდების,ამოცანების წერას საკმაოდ დიდი დრო მიჰქონდა.
კიდევ ერთი პრობლემა დადგა. 2009 წელს გამოსცეს ვარდიაშვილი ადამიას 10 კლასის სახელმძღვანელო, რომელიც აბსოლუტურად განსხვავდებოდა 2006 წელს გამოცემული ვარდიაშვილისა და ადამიას 10 კლასის სახელმძღვანელოსგან, თუმცა სასკოლო ბაზრობებზე კიდევ იყო შემორჩენილი 2006 წელს გამოცემული ეს წიგნი და მოსწავლეების ნაწილმა შეიძინა 2006 ხოლო ნაწილმა 2009 წელს გამოცემული სახელმძღვანელოები რამაც ასევე გაუგებრობები და პრობლემები შექმნა.
წელს სასკოლო სახელმძღვანელოების სიიდან ამოღებული ვარდიაშვილი ადამიას წიგნები, ამიტომ წავედი გამომცემლობა "ინტელექტში" რათა მენახა ვარდიაშვილის სახელმძღვანელოები უკვე მხოლოდ X, XI და XII კლასებისთვის.
გასულ წლებში XI-XII კლასებში ვიყენებდი ვარდიაშვილისა და ადამიას სახელმძღვანელოს. ეს იყო ერთი, საკმაოდ სქელტანიანი წიგნი, რომელშიც XI და XII კლასების მასალა ერთად იყო შეტანილი, გამოცემული იყო 2007 წელს და ღირდა დაახლოებით 10-12 ლარი.
გამომცემლობაში მითხრეს რომ ამ წიგნების ამოღების მიზეზი იყო ადამიას გარდაცვალება (თუმცა ჩემთვის გაუგებარია, ავტორის გარდაცვალება რატომ უნდა გახდეს მისი სახელმძღვანელოს სასკოლო პროგრამიდან ამოღების მიზეზი) და წელს გამოშვებულია ახალი წიგნები, სრულიად ახალი პროგრამით, რომელიც მორგებულია სკოლებში ქიმიის საგნის სწავლებაში შეტანილ ცვლილებებზე (კერძოდ ქიმია ისწავლება არა 7-10 კლასებში, არამედ 9-12 კლასებში და წარმოადგენს სავალდებულო საგანს), და რომ ძველი წიგნებით სწავლების გაგრძელება არ შეიძლება. გამომიტანეს ვარდიაშვილის სახელმძღვანელოები XI და XII კლასებისთვის. ეს უკვე აღარ არის ერთიანი სახელმძღვანელო, XI კლასის სახელმძღვანელო ღირს 12 ლარი, ხოლო XII-სი 10 ლარი + თავისი ახალი ტიპის სამუშაო რვეულებით, ტესტების რვეულით და ა.შ...
სამწუხაროდ ყველა წიგნზე ფული არ მეყო, ამიტომ ვიყიდე მხოლოდ X და XI კლასის წიგნები, ხოლო XII-დან ამოვწერე თემის სათაურები, რათა შემედარებინა ძველი სახელმძღვანელოსთვის.
მოვიტანე წიგნები სახლში დავუჯექი და არანაირი განსხვავებააბსოლუტურად

XI კლასის ვარდიაშვილისა და XI-XII კლასების ვარდიაშვილსა და ადამიას შორის
არანაირი განსხვავება. მარტო 3 პარაგრაფი არის გამარტივებული (თუ წინა სახელმძღვანელოში შეტანილი იყო ბირთვული რეაქციები, ახალში მათ მაგივრად არის 2006 წლის X კლასის ვარდიაშვილი ადამიას წიგნიდან ამოღებული რამოდენიმე პარაგრაფი შეტანილი, ისეთივე სიზუსტით, როგორც იმ წიგნში იყო.)
ასევე ახალი XII კლასის წიგნიდან ამოწერილი პარაგრაფები შევადარე ძველ სახელმძღვანელოს და კვლავ
არანაირი განსხვავება.


პ.ს. ერთადერთი განსხვავება ახალსა და ძველ სახელმძღვანელოებს შორის არის ის რომ თუ წინა სახელმძღვანელო 12 ლარი ჯდებოდა, ახლა იგივე წიგნის საყიდლად 22 ლარი დაგჭირდებათ. განსაკუთრებით ვფიქრობ იმ XII კლასელებზე, რომლებმაც შარშან იყიდეს ერთიანი სახელმძღვანელო,წელს კი კვლავ მოუწევთ იდენტური სახელმძღვანელოს ყიდვა. მაინტერესებს, როდესაც ახალ წიგნს იყიდიან და მიიტანენ სახლში, შეადარებენ იმას რაც ჰქონდათ უკვე? და თუ შეადარებენ რას იფიქრებენ ქართული განათლების სიტემაზე?

ამბავი სკოლის დირექტორის ხორციელ ვნებებზე და ახალგაზრდა პედაგოგზე (არც ისე მოკლე, გულის ამრევი ისტორია)

შევეცდები მაქსიმალურად მოკლედ მოვყვე ის ამაზრზენი ისტორია, რომელიც დღეს, დაახლოებით ნახევარი საათის წინ გადამხდა თავს. ბოლო თვეები ვმუშაობდი ერთ-ერთ კერძო სკოლაში, რომლის დირექტორი საკმაოდ ცნობილი პიროვნება, ერთ ერთი დიდი საჯარო სკოლის ყოფილი დირექტორია (დასახელებისგან თავს შევიკავებ). ამ სკოლაში დაახლოებით 4 თვე ვიმუშავე. ჩვეულებრივ მოვაწერე ხელი კონტრაქტს, გამეხსნა ბანკში ანგარიში, რომელზეც დამერიცხა მხოლოდ 1 თვის ხელფასი. დანარჩენი თვეების ხელფასის დარიცხვის შესახებ მრავალი შეუსრულებელი პირობის მოსმენის შემდგომ დავასკვენი რომ განუხორციელებელი იდეა იყო და ამაზე ფიქრსაც დავანებე თავი.
დაახლოებით 2 კვირის წინ დამირეკა დირექტორმა უცნაური წინადადებით, კერძოდ შევხვედროდით, გვესაუბრა სკოლის მომავალ განვითარებაზე და ამასთან ერთად ხელზე უნდა გადმოეცა დანარჩენი 3 თვის ხელფასი, რადგან მისივე თქმით თავიდან აერიდებინა ბანკის პროცენტები. შეხვედრა დიდხანს გავაჯანჯლე, რადგან კარგს არ მიგრძნობდა გული მაგრამ საბოლოოდ დავთანხმდი.
დირექტორმა დამიბარა ე.წ. "წითელქუდას" წინ. რადგან ჩვენი სკოლა სხვა შენობაში აპირებდა გადასვლას, დავასკვენი რომ სწორედ აქ იპოვეს საჭირო შენობა სკოლისთვის. როდესაც წითელქუდასთან მივედი და დირექტორს დავურეკე, მან მითხრა მივსულიყავი ამ წითელქუდას მოპირდაპირე კორპუსში, პირველი სადარბაზოს მეოთხე სართულზე. მაშინვე არ მესიამოვნა, მეუღლეს დავურეკე და ვთხოვე 15 წუთში დაერეკა რომ სწრაფად გამოვსულიყავი. ავედი. 1 ოთხანია ბინა იყო, ავეჯიდან მხოლოდ ერთი სამეული, ერთი მაგიდა და 2 სკამი იდგა. ეტყობოდა რომ აქ არავინ ცხოვრობდა, შეიძლება დროებით იყო ნაქირავები. დირექტორმა, როგორც ყოველთვის გააბა საუბარი თავის ფილოსოფიურ შეხედულებებზე სწავლების მიმართ, დროისთვის წინმსწრებ გეგმებზე და ა.შ. შემდგომ საფულიდან ამოიღო 60 ლარი და გადმომცა. მოულოდნელად მითხრა:
-მე ჩავალ, წვენს და ყავას ამოვიტან და რამე მივირთვათ!
კატეგორიული უარი განვუცხადე. მითხრა მაგიდაზე დადებული სკოლის რაღაც პროექტი წამეკითხა და გავარდა ოთახიდან, გასვლის დროს კარები გარედან გადაკეტა. აი აქ კი წამივიდა ფერი. მეუღლეს დავურეკე და მისამართი ვუთხარი სადაც ვიყავი, ვუთხარი როგორც კი ზარს გავუშვებდი პატრული გამოეძახებინა ამ მისამართზე. ჩანთა ამოვჩხრიკე, წვეტიანი ერთადერთი ავტოკალამი ვიპოვე და ყოველი შემთხვევისთვის ჯიბეში ჩავიდე. მაგიდის მეორე მხარეს გადმოვჯექი, ისე რომ შემოსასვლელი კარისთვის თვალყური მედევნებინა და დავიწყე ლოდინი. დაახლოებით 10 წუთში დირექტორიც ამოვიდა წვენით ხელში. დამისხა და შემომთავაზა. მის მოწოდებულ წვენს რა დამალევინებდა, უარი ვუთხარი. ამ დროს მოულოდნელად ხელები შემომხვია, თავზე კოცნა დამიწყო, ერთი ხელი პირზე ამაფარა, თან მეუბნება:
- დღეს რატომ არ შეიღებე თვალები, როგორ ლამაზად იღებავ ხოლმე თვალებს, რატომ არ შეიღებე თვალები ჩემთვის?
შოკში ჩავვარდი, ყველანაირად ვცდილობდი რომ მისი ხელებისგან თავი გამენთავისუფლებინა, მთელი ძალით ვექაჩებოდი, გვერდით ვიწეოდი, ხმის ამოღებას კი ვერ ვახერხებდი.
არ მახსოვს როგორ მომშორდა, არ მახსოვს რეები მელაპარაკა შემდგომ, არც ის მახსოვს რატომ შემტენა ის რაღაც სკოლის პროექტი, ან რა პროექტრია საერთოდ. ახლა წინ მიდევს, 1999-2000 წლების განათლების პროგრამა, შემუშავებული #45 გიმნაზიისთვის, რუსულ ენაზე. სავარაუდოდ რაღაც რუსული გიმნაზიაა, სავარაუდოდ დირექტორის თავის დასაცავი მასალაა, თითქოს მართლაც განათლების სისტემაზე ვსაუბრობდით.

კარგია რომ ავტოკალმის და პატრულის გამოყენება არ დამჭირდა.

დირექტორი ალბათ ფიქრობდა რომ 60 ლარი და ნაქირავები ბინა საკმარისია ჩემთვის და ძალის გამოყენება არ უცდია.

ისევ მასწავლებელთა ტრენინგის შესახებ

მოკლედ გავარგრძელებ წინა პოსტს და მინდა დავამატო მასწავლებელთა ტრენინგზე მომხდარი ერთი ისტორია.
გამოცდისთვის სავალდებუო იყო რიგი სამართლებლივი აქტების ცოდნა, რასაც რასაკვრივრელია შევეხეთ ტრენინგზე. კერძოდ უნდა მოვყვე ისტორია რომელიც მოხდა "შრომის კოდექსის" გავლისას. რადგანაც გამოცდამდე მცირე დრო იყო დარჩენილი და თითოეულ მუხლის გასარჩევად ბევრი დრო არ რჩებოდა, ტრენერმა მასწავლებლები დაგვყო ჯგუფებად, გაგვინაწილა შრომის კოდექსის თავები, და აქედან მასწავლებლებს უნდა აერჩიათ ის მუხლები ან პუნქტები, რომლების შეცვლასაც ისურვებდნენ (ეს უნდა ყოფილიყო გარანტია იმისა რომ ყველა მუხლს და ყველა ქვეპუნქტს ყველა ყურადღებით ჩაიკითხავდა და კრიტიკულად შეაფასებდა.) ჩვენ ჯგუფს შეხვდა III და IV თავები. აღარ მოვყვები, თუ როგორი რთულია მასწავლებლებთან ერთად ჯგუფში მუშაობა (არც ერთ მასწავლებელს არა აქვს ჯგუფში მუშაობისთვის საჭირო უნარ ჩვევები და ეს ფაქტია. ყოველი ახალი დავალების მოცემისას ისინი ხმამაღლა იწყებენ იმ მასალის განხილვას, რომელიც ჯერ არ წაუკითხავთ და რაც მთავარია საკუთარი აზრების გამოთქმით არც სხვებს აცლიან წაკითხვას).
დებატების შემდგომ ერთმა მასწავლებელმა იპოვნა IV თავის მუხლი 20, "უქმე დღეები", ყველაზე პრობლემატური საკითხი ქართველებისთვის (რადგან უქმე დღეები არასოდეს არ არის საკმარისი). აქ მოცემულია რომ ოფიციალურ დასვენების დღეებად ითვლება "დიდი პარასკევი, დიდი შაბათი, უფლისა ჩვენისა იესო ქრისტეს ბრწყინვალე აღდგომის დღე; მიცვალებულთა მოხსენიების დღე - აღდგომის მეორე დღე (რაც საკამათოა, არის თუ არა რეალურად მიცვალებულთა მოხსენიების დღე. საფლავზე ღვინის გადასხმა და წითელი კვერცხის გადაგორება სიტყვებით "მიუვა, მიუვა" საკმაოდ კომიკურად ჟღერს ჩემთვის). და აი აქ იპოვნეს პროტესტის გამოსახატი მასალა.
ჯერ ერთი: დიდი პარასკევი კი არა წითელი პარასკევი
მეორეც: დიდი ხუთშაბათი, დღე როდესაც ზეთის ცხება ყველაზე სასარგებლოა არ უნდა იყოს დასვენების დღედ გამოცხადებული? ერთმა განაცხადა რომ ქრისტე სწორედაც რომ ხუთშაბათს აცვეს ჯვარს და პარასკევს გარდაიცვალა, ამიტომ დიდი ხუთშაბათი უდაოდ დიდმნიშვნელოვანი ქრისტიანული დღეა და ყოველ მიზეზ გარეშე უნდა იყოს აღიარებული დასვენების დღეს, რადგან სულ ერთია, ამ დიდ დღეს მაინც არავინ არ მივა სკოლაში, "მე პირადად არც დავდივარ სკოლაში ამ დღეს, ეგღა მაკლია" -სიამაყით გამოაცხადა ერთმა ქალბატონმა. "სკოლაში კი დავდივარ, სკოლას როგორ გავაცდენ მაგრამ რატომ გვართმევენ შანსს ამ მადლმოსილ დღეს ვიცხოთ ზეთი? " -იკითხა მეორე უკმაყოფილო ქალბატონმა და დაიწყოოოო.....
პ.ს. ამ დროს ტრენინგს სიცილი აუტყდა (და აი აქ მიჰქარა). შემდგომ ერთ მართლმორწმუნე მასწავლებელს ნამდვილად შეეპარა ეჭვი ტრენერის მართლმორწმუნეობაში. უბრალოდ კი არ შეეპარა ეჭვი, დასკვნაც გამოიტანა, ტრენერი უეჭველად იეღოველია!!
პ.პ.ს. როდესაც ჩემი ჯგუფის პრეზენტატორი ჩვენი ჯგუფის ამ პროტესტს კითხულობდა,ჩემთვის ჩუმად ვიჯექი კუთხეში. "რას იზამ, ცხოვრებაა ასეთი" =)))

მასწავლებელთა ტრენინგები, მზადება სასერტიფიკაციო გამოცდებისთვის

მასწავლებელთა საატესტაციო გამოცდები მოახლოვდა. მასწავლებლებმა რა თქმა უნდა შემოიკრეს თავში ხელი.
თავიდან გამოცდაზე გასვლის ძირითადი მიზანი თუ იყო დაპირებული ხელფასების ზრდა, ახლა მიხვდნენ რომ ხელფასების ზრდის გარანტია გამოცდის წარმატებით ჩაბარებაა, რამაც დამატებითი პრობლემები შეუქმნა ისედაც პრობლემებით გადატვირთულ მასწავლებლებს.
ბევრმა მათგანმა გამოიყენა ვაუჩერი მაგრამ უკმაყოფილო დარჩნენ ტრენერებით, რადგან ფიქრობდნენ ტრენერების ფუნქცია არასებული ცოდნის თავისთავად მათ თავებში გადაწყობა იყო. ხოლო ამ ტრენინგების დამთავრების შემდგომ საკუთარი თავების გულმოდგინე მოსინჯვის შემდეგ მიხვდნენ, რომ იქ არაფერიც არ აწყვია, ამიტომ გაიკრეს ჯიბეზე ხელი და როგორ საქართველოში მიღებულია, ნაცნობის ბიძის დეიდაშვილის ნათლიის გარე მამიდაშვილების რჩევით მიადგნენ ტრენერს, რომელსაც ეხერხება ამ ცოდნის ეფექტურად გადაწყობა იქ, "სადაც ჯერ არს". (მათ შორის ვიყავი მეც.)
ყოველთვის მეგონა რომ ძლიერი ხმა მქონდა, ხშირად მეუბნებოდნენ კიდევაც - ზედმეტად ხმამაღლა ლაპარაკობო მაგრამ ტრენინგების განმავლობაში პირველად ვიგრძენი საკუთარი უსუსურება ამ საკითხში. როდესაც რამე საკითხზე საერთო მსჯელობა მიმდინარეობდა წყლიდან ამოგდებული თევზივით ვაფჩენდი პირს მაგრამ იქიდან ამოსული ხმის გაგონება შეუძლებელი იყო საერთო ხმაურის ფონზე.
ყველაზე მეტად გამაკვირვა გამოცდილი პედაგოგების რეაქციებმა იმ აზრის მოსმენისას, რომელსაც ისინი არ ეთანხმებოდნენ. ისინი იწყებდნენ საუბარს ხმადაბლა, ნელ-ნელა აუწევდნენ ხმის ტემბრს, ამავდროულად ნელ-ნელა წამოიმართებოდნენ სკამიდან და ყვრილის ფონზე უახლოვდებოდნენ კოლეგას, რომლის აზრსაც არ იზიარებდნენ. გაფართოებული თვალები, გახშირებული სუნთქვა, ხელები "საბრძოლო პოზიციაში" მიმანიშნებდა რომ დაპირისპირებული მხარეები სადაცაა სამკვდრო-სასიცოცხლოდ შეებმებოდნენ ერთმანეთს. ამასობაში გამოჩნდებოდნენ პედაგოგები, რომლებიც იზიარებდნენ დაპირისპირი მხარეების აზრს, ისინიც იწყებდნენ ხმის აწევას და ასეთსავე ნელ სვლას მოწინააღმდეგისკენ. ოთახის მეორე ბოლოში გამოჩნდებოდა ადამიანი, რომელიც ასევე ყვირილით გვამცნობდა რომ მას თავი სტკივდება საერთო ყვირილის ფონზე. სიტუაციის განმუხტვას იწვევდა ტრენერის სასტვენი. დაპირისპირებული მხარეები მოეგებოდნენ გონს და ისევ თავ-თავიანთ ადგილას სხდებოდნენ ბურტყუნით - ჩვენ რა პედაგოგები ვართ, რა უნდა ვასწავლოთ ბავშვებს, ერთმანეთის აზრის პატივისცემა ვერ გვისწავლია და თან დამცინავად გადახედავდნენ დაპირისპირებულ მხარეს, თითქოს ეუბნებოდნენ - მთელი ეს არეულობა თქვენი ბრალია, ჩვენ უბრალოდ ჩვენი აზრი გამოვთქვით.
ხშირად ისმოდა მოსაზრებები: "რწმენას გვართმევენ" , "პიდარასტები შემოგვიყარეს მასწავლებლებად" და ა.შ...რაც დიდად გასაკვირი არავისთვის იქნება მგონი.
ტრენინგზე საუბარს აუცილებლად გავაგრძელებ, ჯერ ჯერობით კი ვნახოთ რა მოხდება ხვალ.
ხვალ ნანატრი სერტიფიცირების გამოცდაა მასწავლებელთა პროფესიულ უნარებში.
წარმატებებს ვუსურვებ ყველას და უპირველეს ყოვლისა საკუთარ თავს.

რჩევები, როგორ უნდა ავამაღლოთ კლასის წარმატებისა და წარჩინების პროცენტული მაჩვენებლები.

ეს არაჩვეულებრივი რჩევები ჩემი, როგორც მასწავლებლის, კრახით ჩავარდნის შემდგომ (წარმატება - 59%, წარჩინება 20%) მომცეს ჩემმა გამოცდილმა კოლეგებმა, რის შემდგომაც დაუყოვნებლივ დავტოვე ეს სკოლა. მოკლედ რომ ვთქვათ, ეს მოხდა პედსაბჭოზე, როდესაც ჩემი მონაცემები მოვიტანე და უნდა განგვეხილა. ერთმა კოლეგამ დახედა ჩემს მონაცემებს და უსიამოვნებები მიწინასწარმეტყველა. მე გამიკვირდა (რადგან ჩემი აზრით საკმაოდ რეალური მონაცემები იყო და საკმაოდ პროგრესული იმასთან შედარებით რა სიტუაციაც დამხვდა სკოლაში მუშაობის დაწყების დროს ჩემს საგანში, მაგრამ მოგვიანებით, პედსაბჭოს მიმდინარეობისას მივხვდი ჩემს შეცდომას. მასწავლებლების თითქმის 99%-მა აბსოლუტურად განსხვავებული ციფრები წარმოადგინა (წარმატება 100%, წარჩინება 60% ?!) ხოლო, იმ 1%-ს, რომლებმაც ასეთი დაბალი შედეგები აჩვენა რამოდენიმე თვის მუშაობის შემდეგ მივეკუთვნებოდით ახალგაზრდა, "გამოუცდელი" მასწავლებლები. ასეთი ციფრების მოსმენის შემდეგ გაოცებული მივუტრიალდი უფრო გამოცდილ კოლეგას და ვკითხე "საიდუმლო", რომლითაც შეიძლება ასეთ შედეგებს მიაღწიო. მოცემულ რჩევები, საკმაოდ უცნაურად ჯღერდა.
წარმატება და წარჩინება ძირითადად გამოითვლება გამოცდაზე მიღწეული შედეგებით. შედარებით პროგრესულ სკოლებში გამოცდაზე თავად საგნის მასწავლებლები არ არიან დაშვებულნი და ტარდება კომისიის მიერ, ასე რომ მიღებული ქულები რათქმაუნდა რეალობას ასახავს, მაგრამ რაც შეეხება ნაწერების შესწორება და ქულების დაწერა სრულიად საგნის მასწავლებლის კომპეტენციაშია. მასწავლებელს მიაქვს ნაწერები სახლში, აკეთებს შესწორებებს ტესტში (რაც საკმაოდ მარტივია, რადგან შემდგომ ეს ტესტები არ მოწმდება კომისიის მიერ, ასე რომ შეგიძლია გადაუხაზო ბავშვს შემოხაზული პასუხი და თავიდან შემოუხაზო, ან შეიძლება არც გააკეთო ეს და მხოლოდ დადებითი ქულა დაწერო არასწორ პასუხზე. ეს განსაკუთრებით ადვილია საბუნებისმეტყველო საგნებში მაგ: ქიმია, ფიზიკა, ბიოლოგია, რადგან ტესტის გადამოწმებისას ამ საგნების მასწავლებლების მონაწილეობაა საჭირო, ხოლო სკოლებში ამ საგნების საათების სიმცირის გამო მხოლოდ ერთი ან მაქსიმუმ 2 მასწავლებელია, რომელთანაც მოლაპარაკება ადვილია.)
მოკლედ რომ ვთქვა პედსაბჭოზე ჩემი მონაცემები უპრობლემოდ მიიღეს მაგრამ გამოცდილი პედაგოგის ნაწინასწარმეტყველევი უსიამოვნებები თავიდან არ ამცდა, როდესაც დირექტორმა დიდი სიამაყით შემატყობინა რომ მისი მასწავლებლების 99%-ს მაღალი შედეგები აქვს და მსგავსი შედეგები ისეთ მოწესრიგებულ სკოლაში, როგორც ეს სკოლაა, არ უნდა ჩანდეს. (აქ დანარჩენ მაგიდაზე მუშტის ბრახუნს, გულზე ხელების ცემას და პატრიოტულ პათოსს გამოვტოვებ, რომელიც თავს დამატყდა).
აქ ჩემმა გამოუცდელობამ იმძლავრა, თავი ვეღარ შევიკავე და პირდაპირ განვასხადე რომ ჩემი მონაცემები აბსოლუტურად სწორია და ეჭვი მეპარება ასევე სწორი იყოს იმ სხვა მასწავლებლების მონაცემები, რადგან მე ყოველდღე შევდივარ მოსწავლეებთან და ვხედავ მათ დონეს სხვა ზუსტ და საბუნებისმეტყველო საგნებში და ეს ძალიან შორს დგას, არა მხოლოდ 100%, არამედ თუნდაც 50 % წარმატებასთან.
სულელი, გამოუცდელი პედაგოგი!!
ამის ხმამაღლა თქმით შეურაცხყოფილმა დირექციამ,იმის მაგივრად სწავლის დონის ამაღლებასა და მოსწავლეების დაინტერესების გაზრდის მეთოდებზე ესაუბრა, საგამოცდო მარათონი დანიშნა ჩემსა და სხვა საგნებს შორის.
ეს უნდა ყოფილიყო შეჯიბრება შეჯიბრება სახლში გადაკეთებული მიშნების წერაში!
აქ უნდა დაწერილიყო მსოფლიოში ყველაზე მეტი დაუმსახურებელი ნიშანი, რაც კი დაუწერია კორუმპირებულ მასწავლებლებს!
და ეს უნდა გაკეთებულიყო სამუშაო ადგილების შესანარჩუნებლად!
მასწავლებლები მზად იყვნენ მთელი მომავალი თაობისთვის წაერთმიათ განათლება, წაერთმიათ საკუთარი თავის იმედი, წაერთმიათ ცნობის წადილი, წაერთმიათ მომავალი და კარიერა, წართმიათ უკეთესი ცხოვრების შესაძლებლობა,იმ საკუთარი სამუშაო ადგილის შენარჩუნების გულისთვის, რომელზეც მუდამდღე წუწუნებენ დაბალი ანაზღაურების გამო!
ვაშა მეგობრებო, მე წამოვედი სკოლიდან!
გამოცდა მარათონი არ ჩატარებულა!
თუმცა ვინ იცის, ასეთი მარათონები ყოველდღე ტარდება სკოლებში.