დედობა-ქალის უპირველესი მოვალეობა?

"დედობა-ქალის უპირველესი მოვალეობა" რამდენჯერ გამიგია ეს ფრაზა როცა იეღოვას მოწმეებივით გაცისკროვნებული სახით და ბედნიერი ღიმილით მეუბნებიან. როგორი სიყვარულით და სითბოთი ლაპარაკობენ მომავალ ბავშვზე და ამბობენ რომ ეს უმთავრესი მოვლენაა ადამიანის ცხოვრებაში და მარტო ამისთვის ღირს ცხოვრება მე კიდევ ყოველთვის გული მერევა ამ ფრაზებზე და ამ გაღიმებულ სახეებზე. გული მერევა იმის წარმოდგენაზე როგორ აიყვან პირველად ბავშვს ხელში, როგორ გაიღვიძებს შენში დედობრივი ინსტინქტები და მთელ ცხოვრებას შესწირავ ბავშვზე ზრუვნას, თბილი წინდების ქსოვას ქარგვას და ყველანაირ დედობრივ სისულელეს. არა, მე მიყვარს ბავშვები, თან ძალიან მიყვარს, მაგრამ სხვაა როცა შორიდან უყურებ სხვისი ბავშვები როგორ იზრდებიან და ლამაზდებიან, მეორე როცა შენ გყავს. რა უნდა იყოს ამაში სასიამოვნო? ჯერ 9 თვის წამებაზე შევჩერდეთ, პირველი 3 თვე, ტოქსიკოზი- ყველაზე საშინელი რაც შეიძლება წარმოიდგინო, ყოველი დილა რწყევით თენდება, საჭმელების და პარფიუმერიის სუნზეც კი გული გერევა. ახლა თავის მოვლა? სულ ნერვიულობ არ გაცივდე, თუ გაცივდები იმაზე ნერვიულობ როგორ აისახება ეს ბავშვის ჯანმრთელობაზე. წამლის დალევა არ შეგიძლია და ვინ იცის რამდენ ხანს გასტანს გაცივება ან ვირუსები წამლების გარეშე, მარტო მალინიანი ჩაის იმედზე. შემდეგი თვეები: საშინლად იმატებ წონაში, მუცელი იზრდება, სიარული გიძნელდება, ხასიათის ცვლილებები, ნერვიული ხდები, დახმარება გჭირდება რომ წამოწვე ან ადგე, 2348723048 ბალიში რომ ნორმალურად წამოწვე, წელის ტკივილები, ბანდაჟები და სხვა მაზოხისტური ხელსაწყოები-უარს იტყვი? მაშინ სტრიები და დაჭიმულობები მუცელზე რომლებიც მოშორებაც მერე პრაქტიკულად შეუძლებელია. ბოლო 2-თვე დაძაბული მოლოდინი და თან მშობიარობის შიშები, მშობიარობის ტკივილებზე არაფერს ვამბობ საერთოდ. აი როგორც იქნა იბადება პატარა სლიპინა არსება რომელიც მუდმივად ჯღავის, ვერც გაიგებ რა აწუხებს და რატომ ტირის, იქნებ შია, ან ჩაიჯვა, ან ტკივა რამე, ან აწყინა რამემ. მერე იმის ბანაობა?შიში არ გაგისრიალდეს ხელიდან და არ ჩაგივარდეს წყალში, თავზე რბილი რაღაცა რომლის შეხებაც საშიშია ხელით (არვიცი რაქვია მაგას)? იმის ფრჩხილების დაჭრა როდესაც მუდმივად ამოძრავებს ხელებს და ფეხებს შიში სადმე არ შუერჭო მაკრატელი, კვება დღეში 10-ჯერ, პამპერსების გამოცვლა იგივე სიხშირით, იმის მყარ საკვებზე გადაყვანა. შემდეგ ყოველ დილით 7-ზე გაღვიძება რომ მოასწრო სახლის დალაგება, საჭმლის გაკეთება, ბავშვის ჩაცმა, სკოლაში წაყვანა, მერე კლასის კარებთან ლოდინი . შიში სწორად ვითარდება თუ არა გონებრივად. შემდეგ გარდატეხის ასაკი, იმაზე ფიქრი როგორი მეგობრები ყავს, როგორ წრეში ტრიალებს, სადმე არ ასცდეს გზას, შემდეგ უნივერსიტეტში ჩაბარება (აბა რა ქართველი ხარ თუ ბავშვი სამედიცინოზე და იურიდიულზე არ მოაწყვე), შემდეგ შიში როგორ მოეკიდება საქმეს უნივერსიტეტში, იქ არ ასცდეს გზას (ფსიქიკა ჯერ კიდევ ჩამოუყალიბებელია 16 წლის ასაკში). შემდეგ, შემდეგ უკვე შენი ცხოვრებაც მთავრდება, უკვე ასაკოვანი ხარ და ისღა გრჩება ბავშვის ცხოვრებით იცხოვრო, ჩაყო შვილის ყოველდღიურ საქმიანობაში ცხვირი, აკონტროლო დაიწყებს თუ არა მუშაობას, როგორ ოჯახს შექმნის და არის თუ არა მისი მეუღლე შესაფერისი იმ არაჩვეულებრივი ადამიანისთვის რომელიც შენ წვალებით აღზარდე და თუ რატომღაც ჩათვლი რომ არ არის შესაფერისი ცხოვრება გაუმწარო ახალგაზრდა წყვილს.
ყველაზე დიდი შიში : იქნები თუ არა კარგი დედა, სწორად აღზრდი თუ არა ბავშვს, დაუშვებ თუ არა ისეთ შეცდომებს რომ საბოლოოდ დაუნგრევ ბავშვს მომავალს (არადა შეცდომებისგან არავინაა დაზღვეული). დარწმუნებული თუ ხარ რომ როგორც მინიმუმ 16 წელი გეყოფა ძალა გააკეთო ყველაფერი იმისთვის რომ იყო კარგი დედა, მოგბეზრდეს შუა გზაში და...

Is it safe to go out shopping
Leave the kids outside the toilet
Water dripping on the carpet
leave the kids outside the local
Strangers tapping at the window
Is it time to have a crisis
Watching while they read the papers
Peel the onions ask no questions
Hit the baby stop it screaming
Can you stand it if I touch you
Break the ice
And burn the house down