დასასრულს მიუახლოვდა მოსწავლეთა საატესტაციო გამოცდები. უკვე მეორე წელია რაც მსგავსი გამოცდები ტარდება. მოსწავლეები 8 საგანში აბარებენ კომპიუტერიზებულ გამოცდებს. იდეაში ეს ყველაფერი კარგი წამოწყებაა, მიზანმიმართულია სკოლებში სწავლის ხარისხი გაუმჯობესებისკენ, ასევე ამ გამოცდების გამო ყველა საგანი თანაბარ პირობებში დგება, აღარ არის "ფავორიტი საგნები", ის 4 საგანი, რომელიც მისაღებზე ბარდებოდა. საჭიროა ყველა საგნის სწავლა სკოლის დასამთავრებლად.
შარშან ვაპირებდი მსგავსი პოსტის დაწერას მაგრამ რადგანაც პირველი მცდელობა იყო მსგავსი ტიპის გამოცდის ჩატარებისა, კრიტიკისგან თავი შევიკავე, მაგრამ როდესაც მეორე წელსაც ზუსტად იგივე პრობლემები გაჩნდა, რაც პირველ წელს, ბუნებრივია გამიჩნდა კითხვა: რას აკეთებდა გამოცდების ეროვნული ცენტრი მთელი წლის განმავლობაში? საკმაოდ დიდი დროა იმისთვის რომ არსებული პრობლემების გაანალიზება და გამოსწორება მოახერხო. რაში მდგომარეობს ეს პრობლემები:
1) გამოცდა ფასდება 10 ბალიანი სისტემით, მაგრამ მინიმალური ქულა, რაც გამოცდების შედეგად იწერება წარმოადგენს 5 ბალს. მაშასადამე საბოლოო ჯამში გამოდის რომ გამოცდა 6 ბალიანი სისტემით ფასდება, სადაც 5 ქულა 0 ქულის ექვივალენტურია. შესაბამისად გამოდის რომ:
6 ქულა=1 ქულა
7 ქულა=2 ქულა
8 ქულა=3 ქულა
9 ქულა=4 ქულა
10 ქულა=5 ქულა
ჩემთვის გაუგებარია, რატომ არ იწყება შეფასებების წერა ჩვეულებრივ 1 ქულიდან? ერთადერთი ლოგიკური პასუხი, რასაც მე ვპოულობ, არის მიღებული შეფასებების გაბერვა, რაც ეწინააღმდეგება ჩემს პედაგოგიურ პრინციპებს და არა მარტო ჩემსას. ეს სიტუაცია აბსოლუტურად ეწინააღმდეგება შეფასების ვალიდურობის პრინციპებს და მთლიანად ანგრევს განათლების სიტემის მიერ განხორციელებულ რეფორმებს.
2)კითხვები მეორდება. ეს არ ვიცი ვისი პრობლემაა, პროგრამის დამწერის, თუ კითხვების შემდგენის (დავიჯერო "მინიმალური კომპეტენციის მასალებიდან" ვერ მოხერხდა იმდენი კითხვების დაწერა რომ არც ერთი კითხვა არ განმეორებულიყო?) მაგრამ არის სიტუაციები როცა მოსწავლეს ერთ საგანში გამოცდის ჩაბარების დროს ერთდაიგივე კითხვა რამოდენიმეჯერ ამოსდის. ეს კიდევ დიდ პრობლემას არ წარმოადგენს, ყველაზე მთავარი პრობლემა იმაში მდგომარეობს რომ ეს კითხვები თითქმის მუდმივად წრეზე ტრიალებს. მოსწავლეებს, რომლებიც შედიან დილის 9-საათზე, გამოცდიდან გამოაქვთ კითხვები,რომლებიც თავისუფლად იდება სხვადასხვა სოციალურ ვებ-გვერდებზე და შესაბამისად მოსწავლეებს, რომლებიც გამოცდაზე შედიან საღამოს 5 საათზე, თითქმის ყველა კითხვა აქვთ, რაც გამოცდაში მოვა. შესაბამისად ირღვევა მოსწავლეთა თანაბარ პირობებში ყოფნის პრინციპი, რაც ასევე განათლების რეფორმის ფუნდამენტურ პრინციპს წარმოადგენს. ასევე გამოცდის წარმატებით ჩაბარების გარანტიას წარმოადგენს არა კარგი სწავლა მთელი წლის განმავლობაში, არამედ უნარი, რამოდენიმე წუთში დაიზეპირო სწორი პასუხების მაქსიმალურად დიდი რაოდენობა.
3)მე ქიმიის პედაგოგი ვარ, შესაბამისად აქ ჩემს საგანზეც ვისაუბრებ. ჩემთვის გაუგებარია, რა პრინციპით არის შედგენილი "მინიმალური კომპეტენციის მასალა", რადგან აქ არაფერია მინიმალური. გამოსაშვები გამოცდების მასალებსა და მისაღები გამოცდების მასალებს შორის უმნიშვნელო სხვაობაა ანუ მოსწავლე, რომელიც აბარებს მაგ: იურიდიულზე, და მოსწავლე, რომელიც აბარებს სამედიცინოზე, დაახლოებით ერთდაიგივე რაოდენობის მასალას გადის. არა, რა თქმა უნდა, რაც მეტს ისწავლიან, მით უკეთესი მაგრამ მაინც ხომ უნდა იყოს სხვაობა? ეს კიდევ არაფერი. გამოსაშვებ გამოცდაში ამ "მინიმალური კომპეტენციის მასალიდან" მაქსიმუმ ნახევარი თუ იქნება შეტანილი, ესეც არა. ძირითადად არის რამოდენიმე "ფავორიტი" თემა, საიდანაც ისმება უამრავი კითხვები და ამ რამოდენიმე თემის სწავლის შედეგად საკმაოდ წარმატებულად აბარებ გამოცდას (თან თუ გავითვალისწინებთ რომ კითხვების 70% მეორდება).
არ ვიცი რა დავამატო, ფაქტია რომ პროგრამა დასახვეწია, მასალა დასაზუსტებელია, კითხვების რაოდენობა გასაზრდელია, ქულების წერის პრინციპი შესაცვლელია, დარწმუნებული ვარ რომ ამ პრობლემების აღმოფხვრას 1 წელიწადზე ნაკლები სჭირდება და იმედი მაქვს ეს მოხერხდება კიდევაც, რადგან არ მინდა მომავალ წელსაც მსგავსი პრობლემების წინაშე დავდგე. არ მინდა ჩემმა მოსწავლეებმა მარტივი, შემოვლითი გზების ძიება ისწავლონ და მინდა ჰქონდეთ განცდა რომ მათი წარმატება მხოლოდ მათი წარმატება იქნება, და არა გამოცდების ეროვნული ცენტრის წარუმატებლობა.
Tuesday, May 29, 2012
Thursday, May 17, 2012
ჰომოფობიის საწინააღმდეგო აქციის, მმკ-სა და "თავ-პირს დაგამტვრევ ბიჭო"-ს თავგადასავალი.
მოკლედ დღეს დიდი შეხლა-შემოხლა იყო. "ჭეშმარიტმა ქართველებმა" ქრისტეს სახელით გვერდები დაუბეგვეს "არაჭეშმარიტ ქართველებს", თუმცა დარწმუნებული ვარ ეს მხოლოდ ქრისტესმიმართ სიყვარულით გააკეთეს, რათა ეხსნათ ისინი ე.წ. "სოდომ-გომორის" ცოდვის სიმძიმისგან და დაემტკიცებინათ რომ მხოლოდ ჰეტერო-სიყვარული შეიქმნს შენს მუშტს ძნელად მოსაგერიებლად და მხოლოდ მართლმადიდებელი მღვდელი შეძლებს გაქციოს მოძალადე ცხოველად. ცხოველად, რომელსაც როდესაც არც სხვისი შესმენა შეუძლია, არც საკუთარი შეხედულების დამკიცება და როდესაც კაცთმოყვარე სიტყვების მარაგი ამოეწურება მზად არის კაცთმოყვარე მუშტი გითავაზოს.
მოკლედ დიდხანს ვფიქრობდი. ამ ქრისტიანი-ძველბიჭების კასტის მოტივები ჩემთვის გასაგებია. ისინი იმდენად გაუნათლებლები არიან, გულწრფელად სჯერათ რომ ჰომოსექსუალობა აირწვეთოვანი გზით გადამდები დაავადებაა და დაცემინებით ვრცელდება. ასევე სჯერათ რომ ბავშვებმა შეიძლება ლამაზი, ფერადი დროშის, ტელეგადაცემებისა და პროპაგანდის გამო უეცრად ორიენტაცია შეიცვალონ და დაპირისპირებულ ბანაკში გადაბარგდნენ და ეშინიათ, რომ ორიენტაცია შეცვლილი ხალხი მათაც დაერევა. ფარული ხერხებით ჰომოსექსუალობის სენს შეჰყრის და მერე მშვიდობით ნანატრო უკრაინელო ნაშებო. მე მაინტერესებდა მღვდლების პოზიცია.
მღვდლებს რისი ეშინიათ? მათ ხომ ოქროსგუმბათიანი ეკლესიები, ხატიდან გადმოდენილი მირონი და ფეხისმბანელი ცოლები უმაგრებენ ზურგს?
რამოდენიმე დღევანდელი ვიდეოს ყურების შემდგომ მივხვდი რისი ეშინიათ მათ.
მათ კონკურენციის ეშინიათ. ქუჩაში მიმავალ მშვიდობიან აქციაში, სატელევიზიო გადაცემაში ისინი კონკურენტებს ხედავენ. ისინი ხედავენ "მოქადაგე" ადამიანებს ეს ე.წ. "მოქადაგე ადამიანები" მათ ბანაკში არ არიან. ეკლესიას მუდმივად ეშინოდა, რომ გამოჩნდებოდა ვინმე მქადაგებელი, რომელიც მას "სამწყსოს" (მორჩილთა ბანდას, რომელიც მზადაა ხარკი იხადოს) წაართმევდა და ისინი ულუკმაპუროდ დარჩებოდნენ.მართლაცდა მათი შემოსავალი ხომ მუდმივად მრევლისგან მოდის, ისინი ხომ არ შრომობენ ლუკმაპურის საშოვნელად. ისინი ქადაგებენ, რათა სხვებისგან აიღონ სარჩო-საბადებელი.
"გათიშე და იბატონე" საუკეთესო სტრატეგიაა თბილი ადგილის შესანარჩუნებლად. ქართული განათლების სისტემის გადამკიდე, სამღვდელოება ადვილად პოულობს გაუნათლებელ ველურ ადამიანებს, რომლებსაც მარტივად ურეცხავს ტვინს და საკუთარი მტრების "სხვა მქადაგებლების წინაღმდეგ" უშვებს საბრძოლველად.
რა გინდა რომ თქვა, კარგი სტრატეგიაა. ჯერ-ჯერობით ამართლებს. დარწმუნებული ვარ მომავალში რამე სხვა, უფრო ეფექტურ ხერხებს შეიმუშავებენ, სტრატეგიას დახვეწავენ, რადგან მათ კარგი თავის გადარჩენის უნარი აქვთ, კარგი იმპროვიზაციის უნარი, ამიტომაც არსებობენ უცვლელად აგერ უკვე 21 საუკუნეზე მეტია.
მოკლედ დიდხანს ვფიქრობდი. ამ ქრისტიანი-ძველბიჭების კასტის მოტივები ჩემთვის გასაგებია. ისინი იმდენად გაუნათლებლები არიან, გულწრფელად სჯერათ რომ ჰომოსექსუალობა აირწვეთოვანი გზით გადამდები დაავადებაა და დაცემინებით ვრცელდება. ასევე სჯერათ რომ ბავშვებმა შეიძლება ლამაზი, ფერადი დროშის, ტელეგადაცემებისა და პროპაგანდის გამო უეცრად ორიენტაცია შეიცვალონ და დაპირისპირებულ ბანაკში გადაბარგდნენ და ეშინიათ, რომ ორიენტაცია შეცვლილი ხალხი მათაც დაერევა. ფარული ხერხებით ჰომოსექსუალობის სენს შეჰყრის და მერე მშვიდობით ნანატრო უკრაინელო ნაშებო. მე მაინტერესებდა მღვდლების პოზიცია.
მღვდლებს რისი ეშინიათ? მათ ხომ ოქროსგუმბათიანი ეკლესიები, ხატიდან გადმოდენილი მირონი და ფეხისმბანელი ცოლები უმაგრებენ ზურგს?
რამოდენიმე დღევანდელი ვიდეოს ყურების შემდგომ მივხვდი რისი ეშინიათ მათ.
მათ კონკურენციის ეშინიათ. ქუჩაში მიმავალ მშვიდობიან აქციაში, სატელევიზიო გადაცემაში ისინი კონკურენტებს ხედავენ. ისინი ხედავენ "მოქადაგე" ადამიანებს ეს ე.წ. "მოქადაგე ადამიანები" მათ ბანაკში არ არიან. ეკლესიას მუდმივად ეშინოდა, რომ გამოჩნდებოდა ვინმე მქადაგებელი, რომელიც მას "სამწყსოს" (მორჩილთა ბანდას, რომელიც მზადაა ხარკი იხადოს) წაართმევდა და ისინი ულუკმაპუროდ დარჩებოდნენ.მართლაცდა მათი შემოსავალი ხომ მუდმივად მრევლისგან მოდის, ისინი ხომ არ შრომობენ ლუკმაპურის საშოვნელად. ისინი ქადაგებენ, რათა სხვებისგან აიღონ სარჩო-საბადებელი.
"გათიშე და იბატონე" საუკეთესო სტრატეგიაა თბილი ადგილის შესანარჩუნებლად. ქართული განათლების სისტემის გადამკიდე, სამღვდელოება ადვილად პოულობს გაუნათლებელ ველურ ადამიანებს, რომლებსაც მარტივად ურეცხავს ტვინს და საკუთარი მტრების "სხვა მქადაგებლების წინაღმდეგ" უშვებს საბრძოლველად.
რა გინდა რომ თქვა, კარგი სტრატეგიაა. ჯერ-ჯერობით ამართლებს. დარწმუნებული ვარ მომავალში რამე სხვა, უფრო ეფექტურ ხერხებს შეიმუშავებენ, სტრატეგიას დახვეწავენ, რადგან მათ კარგი თავის გადარჩენის უნარი აქვთ, კარგი იმპროვიზაციის უნარი, ამიტომაც არსებობენ უცვლელად აგერ უკვე 21 საუკუნეზე მეტია.
Wednesday, May 9, 2012
კერძო სკოლები და მზადება მოსწავლეთა საატესტატო გამოცდებისთვის.
1 კვირაში მოსწავლეთა საატესტატო გამოცდები იწყება. ეს ერთ-ერთი ყველაზე საპასუხისმგებლო მომენტია სკოლებისა და განსაკუთრებით კი კერძო სკოლებისათვის, რადგან სასწავლო პროცესის დაწყებისას ისინი საკმაოდ გულუხვად არიგებენ პირობებს რომ "მათი ყველა მოსწავლე ჩააბარებს, საუკეთესო ქულებს აიღებს და საუკეთესო უნივერსიტეტში მოხვდება" . სწორედ ეს გამოცდები განსაზღვრავს კერძო სკოლების რეიტინგს შემდგომ სასწავლო წელს, კარგი რეიტინგი კი ბარაქიანი შემოსავალის გარანტიაა.
ერთია დაპირებები დაარიგო, მეორე კი ეს დაპირებები შეასრულო. როგორც წესი, კერძო სკოლები უარს არც-ერთ გადახდისუნარიან მსურველს ეუბნებიან, რაც პრობლემების გამომწვევი ფაქტორი ხდება, რადგან ამ სკოლებში მოსახვედრად მოსწავლის ცოდნის დონეს შედარებით ნაკლები ყურადღება ენიჭება (მთავარი მაინც გადახდისუნარიანი მშობელია). აქ კიდევ სხვა პირობების დარიგება ხდება, "ჩვენი სუპერპედაგოგთა ჯგუფი უპრობლემოდ მოახერხებს 1 წელიწადში, მოსწავლეების თავში, მაქსიმალური ეფექტურობით გადააწყოს ის ცოდნა, რაც საჭიროა გამოცდების ჩასაბარებლად".
ამ პირობის აღსასრულებლად სკოლის დირექცია უკვე "სუპერპედაგოგთა" ჯგუფს ატარებს წნეხის ქვეშ. რადგან კერძო სკოლებში ხელფასები შედარებით დიდია, ვიდრე საჯარო სკოლებში, კერძო სკოლის დირექტორები თავს უფლებას აძლევენ თვითნებურად მოუმატონ სამუშაო დღეები და საათები პედაგოგებს (რათქმაუნდა ანაზღაურების გაზრდის გარეშე), დაავალდებულონ ისინი ჩაატარონ ინდივიდუალური გაკვეთილები და იმუშაონ ოფიციალური დასვენების დღეებშიც კი.
ძალიან დიდი შესავალი კი გამომივიდა, ამიტომ უბრალოდ დღევანდელ ისტორიას მოვყვები. მეც ასეთ, დიდ ამბიციების მქონე სკოლაში ვმუშაობ. გამოცდების მოახლოებასთან დაკავშირებით, დირექციამ გადაწყვიტა დღევანდელი დღეც (9 მაისი) სამუშაო დღე ყოფილიყო მეთორმეტე კლასელთათვის. დირექტორმა პედაგოგები 9 საათზე დაგვიბარა. რადგან მე ამ დღეს მეთორმეტესთან ოფიციალური გაკვეთილები არ მქონდა, დირექტორის თანაშემწეს ვთხოვე ამ დღის ცხრილი გადმოეგზავნა რომ მცოდნოდა, რომელ საათზე მეწყება გაკვეთილები და რამდენ გაკვეთილს ვატარებ. ცხრილი ჩემთვის არ გადმოუციათ, მაგრამ 11 საათზე დამიბარეს. მეც, საშუალო არითმეტიკულად, 10 საათზე გამოვცხადდი და ჰოი საოცრებავ! სკოლის კარი დაკეტილი დამხვდა, ხოლო სკოლის მიდამოებში 5 პედაგოგი და 15-ამდე მოსწავლე ზანტად ჩასჩერებოდნენ მიწას. აღმოჩნდა რომ ამ დიდად სადღესასწაულო დღეს, დირექციის წარმომადგენლები არ გამოცხადნენ სკოლაში და სულ დაავიწყდათ რომ ღამით სკოლის კარები იკეტება, ხოლო გასაღები პედაგოგებს არ გააჩნიათ. პედაგოგები ტელეფონებს ეცნენ ამბის გასარკევად, საბოლოოდ ერთ "ბუფეტშიცას" დაუკავშირდნენ, რომელიც დილაადრიანად ლოგინიდან წამოაგდეს და მუხიანიდან ქალაქიც ცენტრამდე გამოიყვანეს გასაღების მოსატანად.
გაკვეთილები საათნახევრის შემდგომ დაიწყო, უფრო სწორად, რაც შეიძლება დაარქვა პროცესს, როდესაც ორსაათიანი ლოდინით გადაღლილი მოსწავლეები, თვალდახელშუა, მერხებზე იძინებენ და საყვედურსაც ვერ ეუბები ამის გამო.
გაკვეთილებზე მოსწავლეთა მობილიზაციაც ფრიად ემპირიულად მოხდა. რადგან ამ დღეს მხოლოდ საბუნებისმეტყველო საგნების გაკვეთილები იყო დანიშნული, ხოლო წინასწარი ცხრილი შედგენილი არ იყო, პედაგოგები სულ დერეფნებიდან იტაცებდნენ და "აგროვებდნენ" რაც შეიძლება მეტ მოსწავლეებს რომ გაკვეთილები სწრაფად ჩაეტარებინათ და გასცლოდნენ ამ "ცოდვის ბუდეს".
ერთია დაპირებები დაარიგო, მეორე კი ეს დაპირებები შეასრულო. როგორც წესი, კერძო სკოლები უარს არც-ერთ გადახდისუნარიან მსურველს ეუბნებიან, რაც პრობლემების გამომწვევი ფაქტორი ხდება, რადგან ამ სკოლებში მოსახვედრად მოსწავლის ცოდნის დონეს შედარებით ნაკლები ყურადღება ენიჭება (მთავარი მაინც გადახდისუნარიანი მშობელია). აქ კიდევ სხვა პირობების დარიგება ხდება, "ჩვენი სუპერპედაგოგთა ჯგუფი უპრობლემოდ მოახერხებს 1 წელიწადში, მოსწავლეების თავში, მაქსიმალური ეფექტურობით გადააწყოს ის ცოდნა, რაც საჭიროა გამოცდების ჩასაბარებლად".
ამ პირობის აღსასრულებლად სკოლის დირექცია უკვე "სუპერპედაგოგთა" ჯგუფს ატარებს წნეხის ქვეშ. რადგან კერძო სკოლებში ხელფასები შედარებით დიდია, ვიდრე საჯარო სკოლებში, კერძო სკოლის დირექტორები თავს უფლებას აძლევენ თვითნებურად მოუმატონ სამუშაო დღეები და საათები პედაგოგებს (რათქმაუნდა ანაზღაურების გაზრდის გარეშე), დაავალდებულონ ისინი ჩაატარონ ინდივიდუალური გაკვეთილები და იმუშაონ ოფიციალური დასვენების დღეებშიც კი.
ძალიან დიდი შესავალი კი გამომივიდა, ამიტომ უბრალოდ დღევანდელ ისტორიას მოვყვები. მეც ასეთ, დიდ ამბიციების მქონე სკოლაში ვმუშაობ. გამოცდების მოახლოებასთან დაკავშირებით, დირექციამ გადაწყვიტა დღევანდელი დღეც (9 მაისი) სამუშაო დღე ყოფილიყო მეთორმეტე კლასელთათვის. დირექტორმა პედაგოგები 9 საათზე დაგვიბარა. რადგან მე ამ დღეს მეთორმეტესთან ოფიციალური გაკვეთილები არ მქონდა, დირექტორის თანაშემწეს ვთხოვე ამ დღის ცხრილი გადმოეგზავნა რომ მცოდნოდა, რომელ საათზე მეწყება გაკვეთილები და რამდენ გაკვეთილს ვატარებ. ცხრილი ჩემთვის არ გადმოუციათ, მაგრამ 11 საათზე დამიბარეს. მეც, საშუალო არითმეტიკულად, 10 საათზე გამოვცხადდი და ჰოი საოცრებავ! სკოლის კარი დაკეტილი დამხვდა, ხოლო სკოლის მიდამოებში 5 პედაგოგი და 15-ამდე მოსწავლე ზანტად ჩასჩერებოდნენ მიწას. აღმოჩნდა რომ ამ დიდად სადღესასწაულო დღეს, დირექციის წარმომადგენლები არ გამოცხადნენ სკოლაში და სულ დაავიწყდათ რომ ღამით სკოლის კარები იკეტება, ხოლო გასაღები პედაგოგებს არ გააჩნიათ. პედაგოგები ტელეფონებს ეცნენ ამბის გასარკევად, საბოლოოდ ერთ "ბუფეტშიცას" დაუკავშირდნენ, რომელიც დილაადრიანად ლოგინიდან წამოაგდეს და მუხიანიდან ქალაქიც ცენტრამდე გამოიყვანეს გასაღების მოსატანად.
გაკვეთილები საათნახევრის შემდგომ დაიწყო, უფრო სწორად, რაც შეიძლება დაარქვა პროცესს, როდესაც ორსაათიანი ლოდინით გადაღლილი მოსწავლეები, თვალდახელშუა, მერხებზე იძინებენ და საყვედურსაც ვერ ეუბები ამის გამო.
გაკვეთილებზე მოსწავლეთა მობილიზაციაც ფრიად ემპირიულად მოხდა. რადგან ამ დღეს მხოლოდ საბუნებისმეტყველო საგნების გაკვეთილები იყო დანიშნული, ხოლო წინასწარი ცხრილი შედგენილი არ იყო, პედაგოგები სულ დერეფნებიდან იტაცებდნენ და "აგროვებდნენ" რაც შეიძლება მეტ მოსწავლეებს რომ გაკვეთილები სწრაფად ჩაეტარებინათ და გასცლოდნენ ამ "ცოდვის ბუდეს".
Subscribe to:
Posts (Atom)